Door Reina de Vries
Straattaal
Sinds 2008 geef ik workshops aan middelbare scholieren. Wat startte als een pilot van Tetem Kunstruimte groeide door tot een goedlopend concept. Buiten de boekingen die we zelf van scholen krijgen worden we nog steeds geboekt door Tetem om workshops te geven aan 2de jaars scholieren van Scholen in en om Enschede. Het thema is “straattaal” en de studenten krijgen op één dag een aanbod van 3 workshops op verschillende locaties in verschillende disciplines. Zo zijn er Urbandance, Streetsounds, en Streetwear bij ons in het atelier.
Streetwear
Laatst gaven we weer een workshop Streetwear aan kinderen van een jaar of 14/15, ze komen binnen en tasten de omgeving af, ik begin mijn welkomstwoord en verhaal over kleding en de opdracht van die dag en ik probeer contact te maken met deze verse pubers. Ik vraag ze over hun persoonlijke voorkeur voor kleding, trends, genre etc. probeer ze uit de tent te lokken met vragen over uiterlijk en hoe ze zich onderscheiden van de ander of juist aansluiten bij een groep door een bepaalde kleding stijl te hanteren. Maar er komt weinig tot geen reactie, waardoor komt dit……zijn ze zich niet bewust van hun keuzes betreffende hun uiterlijke verschijning? Durven ze zich niet te laten horen in de groep? Toch zijn ze er mee bezig, zoals de meeste mensen denken ze na over wat ze aantrekken, hoe ze over komen, hoe ze zichzelf willen laten zien aan de ander.
“maar ik vind deze heel mooi”
Ik heb dit altijd een heel interessant fenomeen gevonden, op basis waarvan bepaal je je kleding stijl, hoever durf je daarmee te gaan om je zelf te laten zien of om op te gaan in de massa.
Ik herinner me nog een situatie waarin mijn oudste zoon, toen nog op de basisschool, met een probleem bij me kwam. Hij werd uitgelachen om zijn muts, kinderen pakten de muts af en telkens kreeg hij op -en aanmerkingen. Ik stelde hem voor een andere muts te gaan kopen, waarop hij antwoordde “maar ik vind deze heel mooi” en daar heb je het dilemma.
Kunstacademie
Ik heb het zelf ook ondervonden toen ik vanuit Amersfoort naar Enschede verhuisde om op de Kunstacademie modevormgeving te gaan doen. Ik was 23 jaar en kleedde me vrij excentriek. Na een paar maanden opmerkingen aan te hebben gehoord zoals “Carnaval is al voorbij hoor ! ” en mensen die me letterlijk mijn pet van mijn hoofd pakten (!) begon ik me langzaamaan aan te passen aan mijn omgeving. De massa regeert en de Calvinistische aard ook, doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg! We houden er niet van als mensen te koop lopen met zichzelf of hun successen, we wantrouwen ze zelfs, of is het jaloezie?
Diversiteit
Ik zou juichen als er meer diversiteit op straat te zien zou zijn, kleur, vorm, eigenheid. In een klein land als Nederland zijn de verschillen tussen randstad en de rest van het land al duidelijk te zien, laten we allemaal eens gek doen en morgen aan doen wat we echt heel tof vinden zonder daarbij aan de buurman/vrouw te denken!
Misschien moet ik ook een Youtube kanaal als influencer beginnen 😉