Veranderingen

Zoals het in het leven gaat, alles veranderd, het kan maar zo zijn dat de toekomst zoals jij hem voor ogen had heel anders is geworden tegen de tijd dat het in het verleden ligt.

Als zelfstandig ondernemer heb je veel in eigen hand maar ook weer niet als het gaat om meebewegen met dat wat op je pad komt.

Sinds twee jaar werken Esther en ik samen we hebben samen Naailes Enschede opgezet en veel opdrachten samen uitgevoerd, helaas gaat daar verandering in komen. Esther is een opleiding aan het doen om Online programma’s te kunnen maken en gaat verder met Naailes Online. We gaan uit elkaar maar zeker niet omdat we het niet samen konden vinden! We waren een goed team en ik weet zeker dat we in de toekomst ook nog opdrachten samen gaan doen en workshops maar Naailes Enschede ga ik verder vanuit mijn atelier voortzetten.

Daarvoor heb ik me moeten beraden op de vorm en de mogelijkheden die ik heb en alle lessen blijven ongewijzigd behalve de dinsdagavond, dit omdat ik anders te veel avonden van huis ben;)

Donderdagavond is mijn vaste repetitieavond met Jazzkoor Enschede.

Ik hoop iedereen na de vakantie terug te zien en de cursisten zijn natuurlijk al op de hoogte en ik zal zeker blijven bloggen al vallen er de laatste tijd wat gaten in mijn regelmaat!

Er zullen na de vakantie ook stoffen in de webshop verschijnen,, daar zijn plannen voor maar je kunt natuurlijk altijd langskomen en live komen snuffelen tussen de collectie.

In september heb ik alweer een spannende opdracht maar daarover later meer

Om afscheid te nemen van Esther organiseren we vrijdag 26 juli vanaf 15.30 uur een borrel, daar toasten we op de verandering en op Esthers geluk in haar toekomstige avontuur! We hopen jullie te ontmoeten

Ik wens iedereen een hele fijne zomer en kom uitgerust en gezond weer terug!

Samenwerken

Door: Reina de Vries

Robson

Het fijne van het Robson, waar ik mijn atelier huur, is dat het een bolwerk is van kennis en kunde op allerlei gebied. In het achterste gedeelte huist de Stichting Vierkwart die in de grote hal ateliers hebben gebouwd die verhuurd worden aan kunstenaars en creatieven in allerlei disciplines.
In het voorste gedeelte zitten onder meer een tolk, een fotograaf, een zangdocente/theatermaakster, een galerie en een meubelmaker. Dan zijn er aan de zijkant nog twee ateliers die niet onder de Stichting vallen waar respectievelijk een architect en een gordijnatelier in gevestigd zitten.
Als we iets of iemand nodig hebben voor een specifieke opdracht is er bijna altijd wel iemand binnen het pand te vinden met de benodigde kennis of vaardigheden. Voor sommige opdrachten heb ik zelfs met een team van het Robson gewerkt en als je dan rond loopt en je ziet de vorderingen op elk gebied, dan is dat echt wel kicken. Zoals voor het stuk Meneer Damocles voor Theater Kamak, De rekwisieten, het decor en hulp bij de kostuums kon allemaal ontstaan vanuit hier!

Opera

Op dit moment ben ik bezig met een opdracht voor de Nederlandse Reis Opera, geen kostuums dit keer maar Zitzakken, ook wel bekend onder de merknaam Fatboys, daar moeten we maar wat anders van maken, Dikzakken ofzo…..
Een boventallige banner inspireerde de afdeling marketing van de NRO om deze Dikzakken door mij te laten maken en deze vervolgens te gaan gebruiken op evenementen en festivals waar de Opera aan deel gaat nemen. Het publiek kan gaan neerploffen(niet te hard a.u.b.) op deze Dikzakken en heerlijk relaxed hangend luisteren naar de muziek. Nou is het voor mij altijd belangrijk om zichtbaar te blijven, zoals in het vorige blog geschreven, en ik broedde op een idee hoe ik mijn naam/label op een originele en aantrekkelijke wijze aan of op de items kon bevestigen.

Makerspace

Labels zijn te bestellen in allerlei kleuren en maten maar buiten het niet altijd gewenste uiterlijk zijn deze vooral reteduur. Dus daar kwam mijn idee….ik ga ze zelf maken! Borduren viel af en zeefdrukken ben ik ook niet heel geroutineerd meer in maar één van de huurders van Vierkwart is Dave Borghuis, hij richtte een makerspace in met de naam Twenspace. Je kunt workshops volgen op het gebied van lasercutter, 3D printer en Folie/vinyl snijder en vervolgens tegen betaling de makerspace gebruiken of je kunt je ideeën uit laten voeren door Dave. Ik heb voor een combinatie gekozen en al veel geleerd. Mijn logo is eerst bewerkt en klaargemaakt voor de foliesnijder door Dave, ik moet nog een workshop Inkscape volgen voor ik dat onder de knie heb, en toen het snijwerk gedaan was kon ik het folie wat uitgesneden was verwijderen om zo mijn logo over te houden. Vervolgens heb ik deze op stevige katoen geplakt en tussen een hete pers geplaatst zodat de inkt van het folie op de stof werd overgebracht, magic!
De labels heb ik dubbel genaaid et voila, ze zijn klaar om tussen de naden van de Dikzakken genaaid te worden!

I love it, ik hoop nog op een leuke decorbouwer in mijn oude ruimte, die staat nog leeg, dus als er nog één weet hou ik me aanbevolen.


Op naar de volgende samenwerking!

Zichtbaar zijn

Door Reina de Vries

We willen allemaal zichtbaar zijn, zichtbaar voor onze medemens, opgemerkt worden, gezien….


Maar voor een ondernemer is dit natuurlijk ook van groot belang! Je kunt de meest fantastische dingen doen of maken maar als niemand ze ook ooit te zien krijgt kun je wel inpakken als ondernemer.
Dus hebben we een website, schrijven we blogs 😉 en adverteren we op Facebook, maar ook om fysiek zichtbaar te zijn heb ik vorige week raambelettering gemaakt, van stof natuurlijk want dat is wat ik kan. We hebben nu zulke prachtige nieuwe ramen gekregen en de zijramen zijn al voorzien van belettering voor Naailes Enschede en Queens of the Machines maar mijn bedrijfsnaam moest er natuurlijk ook nog bij. Origineel was dat La Reina, toen ik dat bij de Kamer van Koophandel wilde aanmelden was deze naam al vergeven dus is het La Reina Design geworden maar in het dagelijks gebruik hanteer ik La Reina.

Mijn naam, gegeven door mijn ouders die eigenlijk alleen een jongensnaam voor mij hadden omdat ik uit een familie van jongens kom en ze na 3 jongens geen meisje meer verwachtten.
Reinout zou het worden en Reina is het geworden! Een naam waar ik altijd gelukkig mee ben geweest want wat is er mooier dan de koningin als naam!

Ik was voornemens op de vrijmarkt te staan op Koningsdag maar vanwege het slechte weer heb ik dat toch niet gedaan en ben ik naar het atelier gegaan. Ik wilde mijn logo vergroten maar omdat ik niet goed uit de voeten kan met Word of Illustrator ben ik dat op de ouderwetse manier gaan doen, een raster tekenen en het logo voor mijn neus en natekenen. Vervolgens heb ik de letters uitgeknipt en ze uit stof geknipt. De kleuren heb ik heel intuïtief gekozen, als ik er te lang over nadenk kan alles en dus niks…….

Het is mooi geworden maar het kan beter, het hangt nu maar al doende merk je dat je dingen beter had kunnen doen, nou was er een tijd dat ik dat idee zou hebben genegeerd maar tegenwoordig blijft dat knagen dus ik ga aan een nieuwe beginnen en waarschijnlijk de twee andere ook vervangen, de kleuren passen niet. Wat kan je gevoel soms genegeerd worden door je hoofd.

Oost West Paasbest

Door Reina de Vries

We wachten er allemaal op, het voorjaar, de warmte van de zon, het licht, lekker er op uit trekken.


Het belooft een warme Pasen te worden, daar horen nieuwe kleren bij!
We steken ons in deze tijd in het nieuw, boenen ons huis en starten met frisse moed een nieuwe hobby of sport.
Daarom is het nu de beste tijd om te beginnen met naailes, voor Pasen krijg je die jurk waarschijnlijk niet meer af maar de lente is er nu echt en die rokjes kun je nog de hele zomer aan.
Alles begint te stromen, hadden we de eerste maanden van het jaar af en toe een opdracht nu in twee dagen al 5 aanvragen. Het is alsof iedereen nu pas wakker wordt uit zijn/haar winterslaap! Het is merkwaardig als je bedenkt dat er hele volksstammen meer dan de helft van het jaar verstoken zijn van licht, ik zou het niet uithouden, het hoeft ook niet elke dag 30 graden te zijn maar de wisseling van de seizoenen zoals we dat hier hebben vind ik fijn. Met dit nieuwe seizoen gaat het bij ons ook borrelen qua nieuw ideeën maar voor we van alles op de agenda gaan zetten zijn we ook heel benieuwd wat jullie willen, onze klant, want die is koning(in)!

Dus voor die gelegenheid heb ik een enquête gemaakt met een aantal voorstellen en vragen en het zou heel fijn zijn als veel (potentiële) klanten die zouden invullen…..dus bij deze mijn verzoek, vul in, deel met je vriendin en je buurvrouw, laat ons weten wat jij het liefst zou doen.


Ik wens iedereen een heel vrolijk Pasen met eitjes enzo…………

Procrastinatie

Door Reina de Vries

Vandaag heb ik alle logo’s van de Swavement op de T-shirts genaaid die zij hiervoor aangeleverd hadden. De Swavement is een vriendengroep waar mijn middelste zoon, de rapper, deel van uit maakt. Zij chillen, maken en schrijven muziek, radio, filmen (clips) samen en dat vormt een basis voor wat ze ook individueel allemaal doen.

Ik had het materiaal al een tijdje liggen maar op één of andere manier moet de actie altijd aan geslingerd worden. In dit specifieke geval was het het feit dat hij, mijn zoon, de halve finale had gewonnen in de categorie hiphop, tijdens de Grote Prijs van Nederland!
De merchandise moet klaar et voila!


Maar er ligt nog zoveel op de plank wat ik nog moet doen en toch is het altijd makkelijker om met iets nieuws te beginnen dan datgene af te maken wat er nog ligt.
Nieuwe ideeën borrelen constant bij mij op en het liefst begin ik ze allemaal meteen! Maar toch zijn ze te vrijblijvend, als ik bezig ben dient zich het nieuwe idee alweer aan zodat ik, en dat was in het verleden nog veel erger dan nu, opeens met vijf dingen tegelijk bezig ben.
Opdrachten vind ik eigenlijk heel fijn, dat is (vaak) concreet, er zit een deadline aan, een première of een afleverdatum, dan is er minder ruimte voor uitstelgedrag.
En toch….. komt het daar ook regelmatig voor dat er dagen aan vooraf gaan voor ik werkelijk begin. Het is een soort psychische  aanloop om te gaan spurten. Je kunt opeens heel efficiënt werken, de juiste verwerkingen bedenken, alles komt samen.
Dan lijkt het misschien dat ik de tijd ervoor niks deed maar ik geloof dat die “aanloop” essentieel is.
De mentale voorbereiding gaat dag en nacht door, het is niet zeldzaam dat ik midden in de nacht wakker wordt met de oplossing voor een creatief probleem.
Ik heb wel eens gedacht dat iets niet afmaken ook te maken kan hebben met nog niet op iets te worden beoordeeld, op zich een logische verklaring.

Ik denk dat veel mensen zich kunnen herkennen in dit gedrag, de schrijver van het artikel dat ik onlangs las heeft er zelfs een hele studie van gemaakt er schijnen wel 6 types uitstellers te zijn!

  • de perfectionist
  • de overwerker
  • de dromer
  • de uitdager
  • de adrenaline zoeker
  • de piekeraar


Ik denk dat ik een mix-type ben ik herken zowel in de perfectionist als de dromer als de adrenaline zoeker elementen. Gelukkig maar dan ben ik sowieso niet in een hokje te plaatsen;) wel een leuk artikel overigens dus als je geïnteresseerd bent kan ik het je sturen.


Nu ga ik weer even iets nuttigs doenJ

Ideeën

Door Reina de Vries

Wat als wij van Naailes Enschede een nieuwe lijn zouden uitzetten?

Ik zag vanochtend een filmpje van een jonge ontwerper die zijn hele collectie maakt uit rest materialen. Zero waste Daniel, heel inspirerend, hij verzamelt stoffen en materialen die anders weg worden gegooid, sorteert ze op kleur en ontwerpt en maakt super vette shirts die natuurlijk allemaal uniek zijn.

Naailes gaat over het algemeen over maken, uit een blad, eventueel met persoonlijke aanpassingen maar dat gaat eerder over maat dan smaak. De patronen in Knip, Knippie of Burda geven een duidelijk beeld van het uit te voeren kledingstuk.
Maar het is ook leuk om te experimenteren, mijn gedachte gaat uit naar ontwerpen, spelen met stof, misschien uitgaand van het materiaal of werkend op een paspop. Mijn opleiding was daar natuurlijk op gericht en ontwerpen heb ik ook gedaan en doe ik nog voor theaterkostuums.
Als ik vrij ontwerp werk ik vaak vanuit het materiaal, kleur, structuur, bewerkingen het grote gebaar daarin vind ik interessant. Moulerend (boetseren met stof) kwam ik vaak op vormen die je niet zo snel tekenend ontdekt. Zo heette een collectie die ik voor mijn eindexamen ontwierp “Poverty & Wealth”. Ik gebruikte “waardeloze” materialen die door bewerkingen, verven, bestikken, borduren geüpgradede werden en ik ze verwerkte in vorstelijke japonnen.
Zoiets met een groep cursisten ontdekken en uitwerken in een cursus is eigenlijk iets wat ik heel leuk zou vinden.
Zou de klant erg verschillen van de huidige cursist? Is hier animo voor? En hoe zou ik die cursus dan gaan noemen?

Reina de Vries Afstudeerwerk

Genoeg vragen die beantwoord kunnen worden! Het is natuurlijk een aanvulling op het huidige aanbod en geen vervanging. Zo ook de ideeën voor patroontekencursussen, heel technisch en alleen uitvoerbaar in een kleinere groep.

Om te ontwikkelen moet je soms wat risico’s nemen, dat is op elk vlak zo, zowel in het persoonlijke als op het bedrijfsmatige vlak. Tijden van rust en onrust wisselen elkaar af en met het komen van de lente krijg ik vaak zin om nieuwe dingen te ontwikkelen.

Ik zie mogelijkheden, ik ben benieuwd naar jullie reacties!

Art2Go

Door Reina de Vries

Straattaal

Sinds 2008 geef ik workshops aan middelbare scholieren. Wat startte als een pilot van Tetem Kunstruimte  groeide door tot een goedlopend concept. Buiten de boekingen die we zelf van scholen krijgen worden we nog steeds geboekt door Tetem om workshops te geven aan 2de jaars scholieren van Scholen in en om Enschede. Het thema is “straattaal” en de studenten krijgen op één dag een aanbod van 3 workshops op verschillende locaties in verschillende disciplines. Zo zijn er Urbandance, Streetsounds, en Streetwear bij ons in het atelier.

Streetwear

Laatst gaven we weer een workshop Streetwear aan kinderen van een jaar of 14/15, ze komen binnen en tasten de omgeving  af, ik begin mijn welkomstwoord en verhaal over kleding en de opdracht van die dag en ik probeer contact te maken met deze verse pubers. Ik vraag ze over hun persoonlijke voorkeur voor kleding, trends, genre etc. probeer ze uit de tent te lokken met vragen over uiterlijk en hoe ze zich onderscheiden van de ander of juist aansluiten bij een groep door een bepaalde kleding stijl te hanteren. Maar er komt weinig tot geen reactie, waardoor komt dit……zijn ze zich niet bewust van hun keuzes betreffende hun uiterlijke verschijning? Durven ze zich niet te laten horen in de groep? Toch zijn ze er mee bezig, zoals de meeste mensen denken ze na over wat ze aantrekken, hoe ze over komen, hoe ze zichzelf willen laten zien aan de ander.

“maar ik vind deze heel mooi”

Ik heb dit altijd een  heel interessant fenomeen gevonden, op basis waarvan bepaal je je kleding stijl, hoever durf je daarmee te gaan om je zelf te laten zien of om op te gaan in de massa.
Ik herinner me nog een situatie waarin mijn oudste zoon, toen nog op de basisschool, met een probleem bij me kwam. Hij werd uitgelachen om zijn muts, kinderen pakten de muts af en telkens kreeg hij op -en aanmerkingen. Ik stelde hem voor een andere muts te gaan kopen, waarop hij antwoordde “maar ik vind deze heel mooi” en daar heb je het dilemma.

Kunstacademie

Ik heb het zelf ook ondervonden toen ik vanuit Amersfoort naar Enschede verhuisde om op de Kunstacademie modevormgeving  te gaan doen. Ik was 23 jaar en kleedde me vrij excentriek. Na een paar maanden opmerkingen aan te hebben gehoord zoals “Carnaval is al voorbij hoor ! ” en mensen die me letterlijk mijn pet van mijn hoofd pakten (!) begon ik me langzaamaan aan te passen aan mijn omgeving. De massa regeert en de Calvinistische aard ook, doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg! We houden er niet van als mensen te koop lopen met zichzelf of hun successen, we wantrouwen ze zelfs, of is het jaloezie?

Diversiteit

Ik zou juichen als er meer diversiteit op straat te zien zou zijn, kleur, vorm, eigenheid. In een klein land als Nederland zijn de verschillen tussen randstad en de rest van het land al duidelijk te zien, laten we allemaal eens gek doen en morgen aan doen wat we echt heel tof vinden zonder daarbij aan de buurman/vrouw te denken!

Misschien moet ik ook een Youtube kanaal als influencer beginnen 😉

Barbies

Door Reina de Vries

Ik heb 3 grote broers en één zusje. Toen ik 10 jaar was had mijn jongste broer verkering met Marieke, zij was prachtig, lang haar, tenger, creatief, en lief voor mij. Ze kon goed breien en naaien en ik vond haar geweldig!
Ik had samen met mijn zusje een hele verzameling barbies en een Ken, geloof ik, en de dames waren toe aan een nieuwe garderobe. Ik was er al wel mee bezig maar waar Marieke mee kwam was “way out of my league” bontjasjes, gesmokte nachtponnetjes, spijkerbroekjes, super hippe gebreide korte truitjes…..geen ontwerp was haar te gek. Zij was zelf meer van het type Melanie, met lange rokken en roezels maar de ideeën die ze in mijn hoofd stopte waren nieuw en overweldigend. Ze hebben mij gevormd.
Na Marieke kwamen er meer vriendinnetjes langs, rolmodellen voor mij in de wereld die voornamelijk door mannen werd gedomineerd. Broers, ooms, neven. Wij woonden in een dorp, maar in de weekenden kwam de familie uit Amsterdam graag langs, voor een duik in ons zwembad of voor één van de feestjes die mijn vader graag organiseerde, ik genoot van die momenten, vooral van mijn neven uit Amsterdam met hun vrienden en vriendinnetjes, super cool waren ze…..

Waterloo plein

Ik was het eerste meisje in de familie, en mijn ouders hadden alleen maar een jongensnaam voor mij bedacht…. Reinout, maar in alles was ik écht een meisje, ik hield van jurken en tierelantijnen en mijn praktische moeder wist daar niet zoveel raad mee, “je lijkt wel een kerstboom” is een uitspraak van haar, toen ze mij voor de spiegel aantrof met haar jurken en alle kettingen en ringen aan die ik kon vinden.
Ik begon jurken voor mijzelf te maken toen ik de barbies ontgroeid was en bleef zoeken naar mijn eigen stijl. Dan weer eens in chique kledingwinkels waar mijn vader mijn zusje en mij naar toe placht te nemen zodat hij, zittend op een luxe sofa, kon pronken met zijn dochters, dan weer op het Waterloo plein waar mijn tante een brocante kraam had en waar ik uren kon zwerven tussen al die onontdekte schatten.

Het kind van toen…

Het is bijzonder hoe een interesse gewekt en gevoed kan worden op jonge leeftijd, toegang hebben tot een breed scala aan ervaringen is dan ook essentieel . Onderwijs maar ook ouders en andere opvoeders moeten zich daar ter dege van bewust zijn.
Ik heb zelf een tijd lang een meidennaaiclub gehad, meisjes van rond de 10 jaar die voor zichzelf allerhande creaties maakten, het zou leuk zijn te horen wat voor een impact het op hen heeft gehad. Ook de handwerklessen op de basisscholen die we gegeven hebben zijn zo’n belangrijke aanvulling geweest voor veel kinderen, meisjes én jongens!
Ik houd me nu bij het onderwijzen van volwassenen en pubers maar ach….in elk van ons schuilt toch nog dat kind van toen……….

Stof tot nadenken

door Reina de Vries

Voorliefde

Vanaf mijn vroegste jeugd heb ik een voorliefde gehad voor stoffen. Hoe ze voelen, de kleuren, structuren, hoe ze vallen in mooie plooien of juist niet.
In de loop der jaren heb ik heel wat stoffen verzameld en heb ik, net als Esther trouwens, ervan gedroomd om zo’n mooie stoffenwinkel te hebben.
Nu heb ik stoffen te over, een hele wand vol en redelijk goed gesorteerd, op kleur of soort. Ik kan er ook steeds beter afstand van doen, als mijn cursisten vroeger wat wilden kopen had ik het gevoel dat ik afstand moest doen van een goede vriend, hoe langer ik het in mijn bezit had hoe moeilijker het afscheid was. Klinkt wat overtrokken natuurlijk maar het was echt lastig, alsof ik wat ontleende aan het bezit, een stukje persoonlijkheid.  Zo ook met kleding, oude stukken, wel of niet zelf gedragen, ik kon er wel een grote zaak mee vullen.


verzameling stofjes La r

De laatste tijd gaat het beter, als ik nu naar mijn bezit kijk zie ik meer last dan lust, nou is het niet zo dat ik alles weg doe maar ik ben best rigoureus aan het opruimen.  Met het verhuizen eind 2017 van 122 vierkante meter naar 80 was het al een must en ik denk dat het zich vanaf daar langzaam heeft voortgezet. Dat neemt niet weg dat ik nog af en toe stof koop, de stoffenwinkel is voor mij als de snoepwinkel voor een kind, ik zie altijd wel iets wat ik absoluut moet hebben….

De markt

Afgelopen zaterdag was ik  op de markt. Mijn vriend wilde bij de HEMA een joggingbroek kopen en ik opperde meteen om er één voor hem te maken. Dat zit veel beter, dan kan je goeie stof kiezen etc.. genoeg redenen om even bij “The Sewer” langs te gaan. De eigenaresse is  uit nood naar mooie stoffen voor zichzelf een handel in stoffen begonnen en staat hiermee op de markt.  Mooie stoffen, kleuren en dessins en bovendien een hele aardige vrouw die je goed advies kan geven over haar handel. Dat vind ik ook minstens zo belangrijk!
De keus viel op een mooie okergele joggingstof, mijn vriend zag direct meer stoffen die daar perfect bij zouden passen maar we hebben ons ingehouden, eerst maar eens de broek maken.

Snuffelen

Nu ons fijne atelier steeds meer gestructureerd wordt komt de lap in de bak projecten, dan kan ik m makkelijk vinden als ik er aan wil beginnen. Dat is namelijk het probleem met veel hebben, als je het nodig hebt kan je het meestal niet vinden .
Nu nog wat tijd vinden en dan kan ik misschien weer wat kopen…….maar eerst  wat stoffen verkopen! Dus de volgende keer dat je langs komt; snuffel gerust eens door de ruime collectie, er zit vast iets voor je bij!

Fip Radio

door Reina de Vries

Iedereen heeft zo zijn rituelen en voor mij in het atelier is dat eerst muziek en dan pas licht en warmte aanzetten als ik ’s ochtends binnenkom. Het is alsof ik de ruimte eerst met aanwezigheid wil vullen. Een sfeer neerzetten in het toch al sfeervolle atelier.
Thuis heb ik geen muziekinstallatie, wel  zo’n handig JBL boxje en alles is doorschakelbaar via bluetooth, zelfs ik weet dat. Maar op het atelier hebben we nog een ouderwetse versterker en boxen en dan zet ik mijn favoriete internetradio aan, fipradio.fr.
Heerlijke muziek zonder reclames ertussendoor, ze spelen afwisselend jazz, rock, opera, wereldmuziek enfin alles wat je kunt bedenken en dan die fijne stem van die elegante francaise ertussendoor, lieftallig en zelfs voor de cursisten die geen frans verstaan  een genot om naar te luisteren.

Reina breit

Toen ik 17 was ben ik jeune fille au pair geweest. 6 maanden in Brussel. Bij een omlaag gegleden adelijke familie, ik was de 10 de au pair en het gezin met 5 kinderen was danig uiteen gescheurd.

Manlief had net een jaar wegens fraude in de bak gezeten in Genève, Madame moest uit nood werken in een , weliswaar chique, winkel, omdat haar man het familiefortuin erdoor gebrast had. De twee lagen in scheiding. De oudste en de tweede zoon woonden respectievelijk bij grootouders van weerszijden, de jongste en de middelste bij ma en de vierde bij pa.
En daar kwam ik met mijn jeugdige onbevangenheid, overtuigd dat ik daar de boel wel recht kon trekken, of in ieder geval voor de kinderen een zekere basis kon vormen.
Ik heb er veel meegemaakt, ik zou er een boek over kunnen schrijven dus de details zal ik vandaag achterwege laten. Ik heb vooral geleerd hoe je NIET met elkaar om moet gaan en ik heb een aardig mondje Frans leren spreken. Ze leren daar allemaal wel Vlaams op school maar dat wordt, zeker in Brussel, niet in de praktijk gebracht.
Mijn liefde voor de taal is daar zeker verder aangewakkerd en elke dag naar de Franse radio luisteren houdt mijn niveau op peil.
Mijn lieve collega naai-juf houdt meer van hardrock en toen we begonnen aan onze samenwerking was ik wel even bang dat zij mijn muziekkeuze niet zou kunnen waarderen maar nu zet ook zij, als ik niet aanwezig ben, “onze” favoriete radiozender aan!


A bientot