Nog 5 nachtjes en dan rijd ik 1756 km naar Spanje om daar 3 weken te werken.
Ik heb het even opgezocht voor de juiste omschrijving:
Een artist in residence (Engels voor “kunstenaar in residentie”/”kunstenaar in (tijdelijke) verblijfplaats”) is een kunstenaar die op uitnodiging tijdelijk een woon- en werkplek betrekt buiten de eigen bekende omgeving. Dit geeft kunstenaars de gelegenheid om onderzoek te doen, nieuw werk te creëren of tentoonstellingen voor te bereiden. Soms staat ook het ontmoeten van andere kunstenaars, materialen of leefomgevingen en/of culturen centraal.
Borduren
Mijn plan is om me bezig te gaan houden met borduren in de breedste zin van het woord, handmatig maar ook vrij met de machine, materialen te gaan bewerken met verf en stiksels, materialen te maken door o.a. wateroplosbaar folie te gebruiken en te vilten
Spaans
Het dorpje waar ik naar toe ga is Belmonte de San José, en is rond de 100 inwoners groot of klein kan ik beter zeggen. Spanje heb ik gekozen omdat ik al 6 jaar probeer de Spaanse taal te leren maar nog niet veel mogelijkheid heb gehad om dit in praktijk te brengen. Ik ben dan ook zeer verheugd dat twee van de kunstenaars Spaans zijn!
Vrouwelijke kunstenaars
Het begint aardig vorm te krijgen in mijn hoofd en ik ben heel benieuwd wat er op persoonlijk en kunstzinnig vlak gaat gebeuren. Er zijn nog 3 kunstenaars (vrouwen) daar als ik er ben, een visual artist een keramiste en een fotografe dus ik ben ook benieuwd naar hen. Nu is mijn eerste dilemma :wat neem ik mee? De beperking kan ook winst zijn maar even iets kopen daar zal niet zo eenvoudig zijn dus ik moet me goed voorbereiden. Dat zal veel last minute worden, nog even dit en nog even dat, mezelf kennende. Mijn route en het vervoermiddel is duidelijk, de bus Ford Transit, moet nog even door de APK, matras achterin om onderweg te slapen. Aan ruimte geen gebrek dus. Ik neem ook zeker proviand mee want in een klein dorp zal niet alles voor handen zijn en het is fijn om zelf te kunnen kokkerellen zoals ik gewend ben.
Ga me volgen
Ik vind het spannend en dat zeg ik niet snel. Ik ga verslag doen van mijn proces, hoeveel en hoe vaak weet ik nog niet maar het zal te volgen zijn op Polarsteps.
Het nieuwe jaar is al weer een tijdje geleden begonnen. Ik hoop dat iedereen heeft kunnen genieten van een fijne kerstvakantie en dagen zonder afspraken.
Hersenkronkel
Het gekke is dat wanneer ik druk ben ik me voorstel wat ik allemaal kan gaan doen als ik vakantie heb, waar dan natuurlijk niks van komt als ik uiteindelijk vrij heb, en dat is logisch want daar heb je vakantie voor. Een rare hersenkronkel, eigenlijk kan ik meer genieten van een plotseling vrij moment. Een afspraak die opeens niet doorgaat of doordat je, wat de laatste week aan de hand was, door externe gebeurtenissen niet door kunt gaan met je plannen. De auto startte niet meer en de fietsen deden het niet, lopen was het alternatief. Ik heb veel gelopen afgelopen week, lopen is fijn maar je moet het inpassen in je routine. Alles duurt langer, je hebt tijd om na te denken, en naarmate je meer loopt worden de afstanden korter, dat is ook een vreemde gewaarwording.
Bosduvelkes
Af en toe was een auto wel noodzakelijk. Zoals toen ik naar de Lutte moest om naailes te geven bij de Bosduvelkes, een carnavals vereniging, waar ik een aantal keren voor gevraagd ben om de dames te leren hoe ze de Jungle kostuums van dit jaar in elkaar kunnen zetten. Gelukkig kon ik een auto van een vriendin lenen, spannend was het wel toen ik twee keer aan de glij ging, gelukkig waren er geen andere auto’s in de buurt zodat het goed afliep.
Presentatiewand
In het atelier begint telkens iets meer orde te komen, mijn jongste zoon heeft me geholpen de Lundia boekenkast in elkaar te zetten. Mijn boeken zijn eindelijk uit de dozen tevoorschijn gekomen. Ik twijfelde over wat te doen met de vrije wand bij de deur. Na een bezoek aan Amsterdam was ik geïnspireerd geraakt door alle prachtige etalages en uitstallingen en had ik het plan opgevat om een presentatiewand te maken. Gelukkig na een gesprek met een vriendin ( dezelfde als die van de auto) werd ik gewezen op het feit dat zo’n wand de nodige aandacht en verversing nodig heeft en in hoeverre zou ik dat onderhouden…… dus het is een combinatie geworden van boekenkast en “etalage”. Eens per maand zet ik wat nieuw dingen ter verkoop neer die ik dan ook op Instagram post. Het is fijn dat je ook op latere leeftijd nog moet ontdekken hoe je zelf in elkaar zit. Op mijn constatering dat het hier toch wel vol en rommelig is krijg ik vrijwel altijd te horen dat dat juist gezellig is. Daar houd ik me dan maar aan vast, tot de tijd dat ik het misschien meer gestructureerd kan hebben.
Naailessen
De naailessen lopen lekker door, telkens toch weer nieuwe cursisten die een nieuwe hobby zoeken of oude weer op willen pakken. Opdrachten krijg ik momenteel meer uit de particuliere hoek, en dat is ook prima. Als je er achter komt dat naaien toch niet (meer) je ding is kun je het natuurlijk ook heel goed door mij laten maken.
Wandelen in de sneeuw
In de voorjaarsvakantie (19-25 februari) ga ik een weekje naar Luzern met de trein, met een vriendin een andere vriendin bezoeken. Hopelijk kunnen we wandelen in de sneeuw en verder genieten van die mooie stad. Ik ben er nog nooit geweest. Daar is al dat lopen dan weer goed voor, een beetje conditie opbouwen. Skiën ga ik maar niet meer aan beginnen, te veel risico voor een zelfstandig ondernemer. Tot die tijd lekker aan het werk en hoop ik jullie te ontmoeten in mijn gezellige atelier!
Na een zenuwslopende tijd van moeten wachten tot ik echt aan de verhuizing kon beginnen, is het nu toch echt gelukt. In zeker 16 ritten is de hele duvelse bende verhuisd naar mijn nieuwe atelier. Met dank aan velen die kwamen helpen. Sorteren, sjouwen, vouwen en verbouwen. Het past eigenlijk niet maar ja het moet maar even zo en de komende tijd hopelijk veel verkopen 😉 en alles een plek geven. Ik ben nu al dingen kwijt…..
SALE
Op 26 november houd ik en anderen hier in het ateliergebouw open huis met verkoop en de mogelijkheid om even te komen kijken in deze prachtige oude school.
Ik zit hier nu op de vide waar ik mijn bureau heb geïnstalleerd en Martijn maakt nog planken aan de muur, het regent en ik kijk uit op het park waar de kermis in volle gang is. Het is nog onwennig en ik realiseer me nu pas echt dat de 9,5 jaar Robson voorbij zijn, hier bij de Kunsthaven ben ik warm ontvangen en komend weekend maak ik al deel uit van een gezamenlijk event. Jeugdtheater Schutman & Klei hebben dan hier de première van hun stuk Haustier en aansluitend is er muziekcafé met soep en drankjes waar ik met m’n band (No Pressure) ga spelen .
Samenwerking
De eerste ideeën voor samenwerking zijn al ontstaan en ik weet al hoe het alarm werkt! Voor de cursisten zal het komende week ook even wennen zijn, andere route, ik ben al een keer op de automatische piloot verkeerd gereden, andere indeling en een ander uitzicht, maar we gaan ons er mee redden!
Tassen voor Tetem
Ik heb er zin in om hier aan het werk te kunnen gaan, naast de naailessen ga ik mooie tassen maken voor Tetem van hun bannerzeil en ga ik meetings organiseren waarbij je met de items in je kledingkast die je niet meer draagt, te klein te groot, of soms is het zelfs niet duidelijk waarom, kunt komen en dan kijken we samen wat er anders gemaakt kan worden zodat je het wél weer draagt! Twee dames heb ik hier al blij mee gemaakt en dat past helemaal in het kader van de verduurzaming van de kledingindustrie.
Ik hoop jullie te ontmoeten op vrijdag 3 november vanaf 16.00 voor de “officiële ”opening of op zondag 26 november tussen 11.00-17.00 uur tijdens het open atelier/sale.
In mijn vorige blogje stelde ik de vraag, wat als ik het over een andere boeg gooi, hoe laat ik mijn bedrijf overleven zo, dat ik zelf ook nog een leuk leven heb. Welnu die vraag is beantwoord!
Nieuw Atelier!! Of je het nu het universum in stuurt, jezelf openstelt voor verandering of dat het dom geluk of toeval is……..wie zal het zeggen, maar ik heb in ieder geval een nieuw atelier! Ik was zelfs nog op vakantie toen ik een hele fijne mail kreeg dat ik de nieuwe huurder kon worden van een mooi atelier in de Kunsthaven, voorheen Werkhaven, op de Borstelweg nummer 29. Dat was een heel fijn begin van het nieuwe seizoen en ik ben dan ook bij thuiskomst snel gaan kijken. De ruimte is iets kleiner maar ik heb daarentegen wel een vide waar ik opslag en bureau kan plaatsen. Mooie hoge ramen en een prachtig oud schoolgebouw in eigen beheer, met alleen maar kunstenaars/creatievelingen.
Verhuizing
Ik heb enorm veel zin in de nieuwe start maar ik moet nog even geduld hebben want de echte verhuizing is pas in de laatste week van oktober van 2023. Tot die tijd moet ik vooral heel veel sorteren, opruimen en inpakken, maar ook nog les geven en aan opdrachten werken dus dat maakt mijn huidige staat van zijn wat onevenwichtig. Ik kan dat niet zo goed, ik ben iemand die als er bij een verhuizing een kast geplaatst wordt direct de kast wil inruimen i.p.v. eerst de hele verhuizing te doen. Dat dwingt mij tot praktisch denken, geduld en orde, nou niet bepaalt mijn sterkste punten. Zie het als een uitdaging, de volgende uitdaging is bepalen wat mee gaat en wat weg moet. Bij ieder ding, materiaal, verzameling e.d. waarvan ik eerst denk dat het nu maar eens weg moet krijg ik gelijk een briljant idee over wat ik er mee kan gaan doen. Dus ook daar kan ik wel wat hulp bij gebruiken, mensen die mij hulp aanbieden verzeker ik ook dat ik echt hun aanbod ga verzilveren, het sjouwwerk zal niet het meest lastige zijn.
Het Robson missen Wat ook een leuke bijkomstigheid is van weg gaan, begrijp me niet verkeerd ik had en heb het enorm naar mijn zin bij het Robson, is dat een ieder uitspreekt dat ze me gaan missen, dat is toch wel wat je wil, dat mensen je gaan missen als je weg gaat. Maar ik ga hen en het Robson ook missen, na acht jaar en vijf maanden hier te hebben mogen werken.
Er is veel gebeurt in die tijd, de oprichting van Naailes Enschede, de Salons met mooie gastsprekers, de samenwerking met Wouter Kops (voor Theater Kamak), Sarah Kolenberg, Esther te Brake, Miguel Dominguez en vast nog meer mensen in verschillende projecten, de Stichting creativiteit en textiele werkvormen, de vrijwilligers, de stagiaires van het ROC en dan natuurlijk de vele vele cursisten waarvan er gelukkig veel mee verhuizen naar het nieuwe pand.
Weemoedig Ik word er zowaar een beetje weemoedig van maar ik verheug me op de toekomst en ik hoop op nog veel meer mooie samenwerkingen in de komende jaren. Één daarvan gaat binnenkort van start, ik ga workshops geven voor de Stichting de Vrolijkheid aan kinderen van het AZC in Almelo. Voor de voorstelling Haustier (Schutman en Klei, muziektheater voor kinderen) ben ik kostuums aan het maken, deze voorstelling gaat van start bij de Kunsthaven op 29 oktober. Verder gaan de naailessen gewoon door en de absolute beginners workshops ook, de mogelijkheid voor een workshop, teamuitje of kinderfeest op maat blijft ook bestaan.
Op vrijdag 3 november organiseer ik een officiële opening van 16.00-18.00 met hapje en drankje , dan zie ik jullie graag en mogen jullie de nieuwe locatie komen bewonderen 😉
Op een regelmatige basis bloggen is best lastig als er niet een stok achter de deur is. lk heb geprobeerd een herinnering in mijn agenda te zetten, me van alles voorgenomen maar dit is het resultaat, de laatste was van 12 maart …… .
Afstand nemen
Hier zit ik boven op een berg in de Ardeche bedenkend wat ik het komende seizoen met mijn bedrijf aan moet. De huur-en energie prijzen stijgen de pan uit en ik kan onmogelijk mijn prijzen met zo’n vaart mee laten stijgen. lk heb wat nieuwe ideetjes om ook nog meer in te springen op de verduurzaming van kleding en ik ben druk aan het rondkijken naar een andere behuizing voor mijn atelier. Afstand nemen is wat dat betreft goed, ik weet nog dat ik dat vorige zomer, toen we niet op vakantie gingen, ook had. De belasting van al het materiele, de behoefte om “lichter” door het leven te gaan. Dat brengt dit jaargetijde natuurlijk ook met zich mee.
Grote Sale in September
Maar ook vragen als; wat nou als ik het eens over een andere boeg gooi, word ik daar gelukkig van, hoe weet je hoe iets voor je zal zijn. Als je een baan hebt is dat in wezen duidelijker omlijnd, maar met een eigen bedrijf moet je jezelf soms ook opnieuw uitvinden. Zo doorgaan gaat iig niet dus ook dit jaar zal ik in september een grote sale organiseren. Om langzamerhand naar een kleiner en vooral goedkoper atelier te kunnen en daarmee ook een stukje vrijheid voor mezelf te creëren.
De laatste maanden geef ik zelfs twee keer per maand op zaterdag de absolute beginners workshop. Het is heel leuk om mensen iets nieuws te leren en ik merk dat ik er ook nog wel steeds iets beter in word, les geven, ik ben ooit op de SOL lerarenopleiding begonnen, Frans en Engels weliswaar maar misschien had ik best een goeie docent kunnen worden in die vakken. Om te zien hoe iedereen verschillende manieren van aanpak heeft en hoe ik ze het best kan benaderen om het meeste eruit te halen is een interessant proces. Ik benoem het ook vaak, wat voor de één werkt werkt niet persé voor de ander.
Eyeopener
Des te meer respect voor docenten die voor groepen van 30 of meer staan en die hun uiterste best doen om de leerlingen/studenten echt te zien en goed te begeleiden. Je weet allemaal nog hoe belangrijk die ene docent was voor jouw interesse in een bepaald vak. Ik ben wel een talen fan, maar was niet echt een fan van Duits maar meneer de Gans was super, ik denk de liefde voor zijn vak, interesse in de studenten en een gevoel voor humor zijn de ingrediënten voor een goede docent. Ik was eerder bang dat ik niet genoeg zou weten of kunnen om les te geven maar dat is in mindere mate van belang. Natuurlijk moet je je vak beheersen maar je hoeft niet alles te weten, dat hoorde ik dan weer van een stagiaire die bij Bas Kosters stage had gelopen en die na een vraag aan hem het antwoord kreeg : dat weet ik niet daar heb ik stagiaires voor!” Wel een eyeopener.
Glimlach
In deze tijd waarin alles onder een vergrootglas wordt gelegd is het goed als je om kan gaan met wat imperfectie, iets maken of vermaken en dan met een glimlach kijken naar wat misschien een beetje anders is gegaan is goed. “Ik doe mijn best” hoorde ik vandaag en dat is goed genoeg, misschien een uitgekauwde cliché maar ik sta er soms versteld van hoe mensen blokkeren als ze denken niet aan een verwachtingspatroon te voldoen, van iemand anders maar misschien nog meer van zichzelf. Dus ik ga lekker door met lesgeven en met dingen maken en kijken naar het resultaat met een glimlach omdat ik zie wat jij niet ziet.
Ik wil iedereen een fantastisch nieuw jaar wensen, met nieuwe mogelijkheden, gezonde keuzes en groei.
Mogelijkheden
Dat je de mogelijkheden ziet om je verder te ontwikkelen en te leren, ook om dingen af te leren wat misschien nog wel veel moeilijker is. Ingesleten patronen geven vaak blokkades en dan heb je even iets of iemand nodig die dat zichtbaar maakt, je de spiegel voorhoudt, en dat je dan in die spiegel durft te kijken.
Creatief gebied
Op creatief gebied hoop ik weer mooie dingen te mogen maken wat al start met de stageoutfits te realiseren voor Jazzkoor Enschede en in mijn eigen kring voor mijn artiestenzoons.
Gezamenlijke expositie Robson
Dan is er in Februari weer een gezamenlijke expositie van alle huurders in het Robson, ik ben nog aan het broeden. Dan gaan we al weer naar het voorjaar toe en komen er vast nog meer mooie projecten op mijn pad.
Naailessen
De naailessen gaan door en ik ben verheugd dat de aantallen cursisten toenemen en er ook steeds meer heren willen leren naaien. Ik vind het leuk om les te geven en te merken wat ik kan bieden. Naailes Enschede voelt voor mij, en ik hoop ook voor jullie, als een community waar niet alleen dingen op naaigebied worden gedeeld. Sommige van jullie maken al heel lang deel uit van deze community en anderen nog maar kort maar ik ben dankbaar voor alle fijne contacten en gesprekken en dat jullie daarnaast ook nog zulke mooie dingen maken.
deze gedachte kwam bij me op toen ik er aan dacht dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuw blogje. Ik heb voor en na de kerstvakantie een week geen les kunnen geven, de opdrachten liggen nou niet echt voor het oprapen, sterker nog er zijn er al weer twee geannuleerd. Hoelang blijf je eigenlijk nog aanmodderen, hopend op betere tijden. Dit klinkt niet heel optimistisch en ik denk dat ik het wel een beetje heb, de januari blues.
Herpakken
Het is een vicieuze cirkel inactiviteit , teveel eten door te weinig afleiding, slechte keuzes, hang naar comfortfood en/of drank wel willen bewegen maar je er niet toe kunnen zetten en dan weer vanaf het begin…… Ik ben al weer een paar keer begonnen met de focus te herpakken maar ik kan nog niet zeggen dat het gelukt is. Weer les mogen geven is een stap in de goede richting.
Zingen
Ook muziek maken helpt alweer enorm, zaterdag hebben we weer geoefend met ons bandje een beetje de blues/jazz van je af zingen. Helaas is onze bassist gestopt maar de volgende repetitie komt er een nieuwe kijken maar als iemand nog een leuke percussionist weet die in ons bandje zou willen meespelen dan hou ik me aanbevolen! #nopressurejazzband Verder ben ik weer een beetje aan het pianospelen, lekker improviseren en proberen wat te snappen van akkoorden , solfège, thema’s etc etc. We mogen weer zingen (#jazz.koorenschede) maar door de Lock down konden we ons jubileumconcert niet opvoeren, door de intermezzo’s vind ik het moeilijk om er weer helemaal in te komen, we hebben al moeten verhuizen naar een andere locatie terwijl we eerst oefenden in mijn atelier, dat vond ik al heel jammer. Maar goed, ik ga er voor dinsdag weer “live” zingen !
Workshops!
De website is een beetje bijgewerkt, er zijn nieuwe flyers ontworpen door Pieter Verras, de Absolute Beginner Workshops voor januari en februari (uitverkocht) staan al in de webshop. Aankomende donderdag ga ik van start met een serie workshops voor leerlingen van de Stedelijke MAVO, in het kader van talenturen, in opdracht van Concordia, het thema: upcycling. Goed om de dingen zo even op een rijtje te zetten, ik voel al een opklarinkje aankomen.
Ik begin al zin te krijgen in mijn avontuur in mei, naar Frankrijk fietsen. Als het weer wat beter wordt dan begin ik weer met trainen. Tentje achterop en back to basics, dat zal me leren.
Ik heb voor de koude dagen nog mutsen en baretten te koop, ze staan ook op mijn Vinted app #la63reina en er zijn kinderjasjes in de maak, te bestellen op maat en kleur van 100% Walkloden wol.
Ik hoop voor iedereen een jaar zonder teveel “blues” we gaan voor het licht !
Ik zie vanaf mijn bank, onder mijn dekentje, de beelden van de demonstraties voorbijkomen op Facebook. Ik had daar ook moeten staan naast mijn collega’s , wat is het lang geleden dat ik gedemonstreerd heb. Ik had les moeten geven en moeten zingen. Ik had bij mijn moeder moeten zijn, zij is vrijdag 94 jaar geworden en alhoewel zij het allemaal maar een hoop gedoe vindt wilde ik er voor haar toch een (klein) feestje van maken. Ik had bij mijn zoon moeten zijn, hij trad zaterdag eindelijk weer op in Leeuwarden, ik had me er zo op verheugd hem weer op een podium te zien. Sowieso er op uit met de bus met daarin een kast en een elektrische piano voor hem alles gedoneerd door lieve luiden…….maar ik ben hier op mijn bank, ik heb de griep.
Geen Corona.
Het is lang geleden dat ik gedwongen een pas op de plaats moest doen, het is geen Corona daar ben ik dan wel blij om maar het duurt me veel te lang. Gisteren toch maar even naar het atelier gefietst om mijn laptop op te halen dan kan ik in ieder geval nog iets doen. Hoewel ik, met behulp van wat paracetamols, al een boek uit heb en elke dag mijn Spaans heb geoefend, foto’s heb geordend, tv heb gekeken.
Het sluimert, mijn hoofd voelt vol met watten, de druk loopt op als alles verstopt. Toch is het, als je je er aan toe kan geven en je realiseert dat de wereld niet vergaat als je er een paar dagen niet bent, een prettig gevoel. Een bubbel, tijd om dingen te overdenken, nieuwe plannen te maken, een soort reset. Als de kinderen vroeger ziek waren, dat was niet vaak, had ik ook altijd het idee dat ze na de ziekte een sprong in hun ontwikkeling hadden gemaakt, wellicht is dat voor volwassenen net zo. Daar hoop ik dan maar op!
Nieuwe fiets.
Ik heb wel goed getimed trouwens want vanaf 9 augustus, toen ik weer begon na de vakantie, tot vorige week, was ik heel druk met opdrachten. Maar alles waar tijdsdruk op zat is af. Daarna een superfeest gehad, veel gedanst en veel wijn gedronken, toen zondag een fietstocht gemaakt om mijn “nieuwe” fiets uit te proberen. Waarschijnlijk was mijn weerstand toen net ff te laag geworden…..
Mijn fiets waarmee ik naar mijn zusje ga fietsen.
Die nieuwe fiets is een onderdeel van een nieuw avontuur. Ik heb een zusje in Zuid-Frankrijk dat ik al veel te lang niet gezien heb. Ik heb een auto die niet meer door de keuring komt. Ik wil niet meer vliegen. Ik heb zin in een avontuur dat best buiten mijn comfortzone ligt. Dus ik ben voornemens om de maand mei 2022 vrij te nemen, van de baas, en naar mijn zusje te fietsen. Gedeeltelijk met de trein, dat wel, maar in principe alleen, wat ook zeker een uitdaging is voor mij. Na mijn Valencia avontuur, zie eerdere blogs, stond ik niet heel hard te springen om weer alleen weg te gaan. Dit keer dus ook geen stad, geen inwoning, geen hete zomer……..maar buiten met mijn tentje op mijn eigen tempo in de frisse meimaand. Tot zover het plan, ik denk dat ik 75 % zin in het plan heb en 25% (vooral ’s avonds of als ik moe ben) geen zin. Of zin is niet het goede woord, ik krijg twijfels, kan ik het wel, ga ik het wel leuk vinden etc. maar ja, er is maar één manier om daar achter te komen…..jawel, het gewoon doen!
Ik heb mijn vorige stagiaire in principe bereid gevonden om een aantal lessen van mij over te nemen. De uitwerking daarvan krijgen jullie natuurlijk ruim op tijd te horen maar ik was blij te horen dat de reacties tot nu toe positief waren. Ik heb een Instagram account aangemaakt “ikganaarmijnzusjefietsen” waar ik iig de voorbereidingen op ga bijhouden, dat maakt allemaal deel uit van de voorpret natuurlijk. Tips en tricks wil ik natuurlijk ook graag ontvangen, ik heb er al wat gekregen van een koorlid die die route ook gedeeltelijk gefietst heeft en van mijn enige mannelijke cursist die, samen met zijn vrouw, fervent fietser is.
Waar ga jij deze maand nog naar toe?????
Dat poster, “When is the last time you did something fort he first time”, ik geloof dat ik het al eens eerder aangehaald heb, blijft mij inspireren. Als mens zijn wij toch geneigd te gaan hangen in onze gewoontes, te gaan leven naar onze routines, dan ben ik weer terug bij “Unmute- us”, we hebben de kunst, het Theater, muziek etc nodig om ons te inspireren, om ons wakker te houden, om te verbinden, om onze passies nieuw vuur in te blazen. Laten we ze opzoeken , bezoeken , genieten, ik ga volgende week naar de voorstelling “Eindland” van theatergroep ECHO ism Hoogte80 , laten we hopen dat het geen eind wordt voor ons, Waar ga jij deze maand nog naar toe?????
De zomervakantie is voor mij alweer een week geleden gestart. Alhoewel ik me wel toe voelde aan vakantie kon ik deze week nog niet echt relaxen. Ik had een strak schema gemaakt maar heb me er gelukkig niet al te strak aan gehouden.
Slaapkamer aanpakken
De slaapkamer aanpakken was mijn plan, zondag leeg maken, maandag schoonmaken, dinsdag afplakken en plafond schilderen en dinsdag de muren. Nou ben ik niet zo’n klusser en het werk viel me ook vies tegen vooral het voorbereiden, de eerste laag was nog niet dekkend, dus moest nog een keer, en de gaten die ik wel netjes gevuld had heb ik niet afgeschuurd dus het resultaat is niet optimaal maar de kleuren zijn wel heel mooi, het plafond is zacht blauw en de muren honing geel.
Nu wil ik niet alles terugzetten maar de kamer vrij leeg houden dus ik moet opruimen! De nieuwe gordijnen die ik gemaakt heb staan prachtig donker petrol met witte vogels, nu nog nieuw beddengoed, dat is ook al + 25 jaar oud, ik speur het internet af maar wat ik mooi vindt is niet te betalen, herkenbaar?
Overstroming
Terwijl ik zo met mijn kamer bezig ben zijn er plotseling in het zuiden van het land en niet ver over de grens in Duitsland mensen die door de vreselijk overstroming helemaal geen huis meer hebben of alleen nog een huis met een enorme ravage. Ik besef me weer hoe relatief alles is, hoezeer je je zegeningen moet tellen. Ik app en bel vrienden uit de getroffen gebieden, of zij die familie en vrienden daar hebben en hoor de verhalen. De realisatie van wat er echt is gebeurd en de trauma’s die volgen gaan hun sporen nalaten.
Helpen
Ik ben op dit moment het boek aan het lezen van Rutger Bregman, “De Meeste Mensen Deugen”, wat hij o.a. beschrijft is dat mensen in een rampsituatie over het algemeen helemaal geen beesten worden zoals de media vaak suggereert maar juist de medemens helpt, zelfs als het hen zelf in gevaar brengt. De vele berichten op FB en de aanbiedingen van hulp op allerlei wijze illustreert dit.
Toeval?
Het toeval (?) wil dat wij vandaag op vakantie zouden gaan naar Limburg, ik ben benieuwd naar het Geuldal, ik ben nog nooit in Maastricht geweest en er zijn daar veel mooie natuurkampeerterreinen. Ik weet niet precies wat we nu gaan doen, de vertrekdatum hebben we i.i.g. een beetje uitgesteld en de rest van Nederland is ook mooi, over de grens zal het niet gaan dit jaar vanwege toenemende Coronabesmettingen en mijn vriend heeft geen vaccinaties maar de zon schijnt weer vandaag en ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb lieve kinderen en vrienden en ik heb de planning voor Naailes Enschede voor Augustus alweer gemaakt. Het leven gaat door, maar het is ook goed om af en toe stil te staan…………..
