Blog

Allereerst wil ik iedereen een fantastisch Nieuwjaar toewensen!

Dat je maar veel buiten je comfortzone mag geraken, nieuwe mensen mag ontmoeten en veel dingen voor het eerst mag doen. Ik zag ooit zo’n poster met daarop de tekst: “When is the last time you did something for the first time?” Geniaal vond ik en iets wat je weer even wakker schud.
Als ik eerlijk ben kan ik zo één twee drie niet iets bedenken wat ik laatst voor het eerst heb gedaan….behalve nieuwe recepten uitproberen en op tijd mijn kerstjurk klaar hebben.
Wel ben ik dit nieuwe jaar vastberaden twee challenges aangegaan, de eerste heeft betrekking op eetgewoonten, afvallen en fit blijven, het tweede is de 30 days yoga challenge, iedere dag verschijnen op de mat, ik heb er zin in!
Wonderlijk is het wel dat het verschuiven van de getallen zoveel impact heeft op nieuwe energie en motivatie, alsof dat op 27 december nog niet mogelijk was.

Ik voel me opgeladen na een heerlijke vakantie met een top kerst samen met mijn gezin en vrienden en uitstapjes naar “the West”om familie en vrienden te bezoeken. Ik heb een fijne opdracht staan die binnenkort meer vorm moet gaan aannemen, Voor “De Maakers” een coproduktie van de theatermakerij en de Nederlandse Reisopera ga ik de kostuums ontwerpen en uitvoeren van Orpheus en Eurydice.

In december zijn er door Alina Pahl prachtige foto’s gemaakt voor Naailes Enschede en die komen binnenkort op de site. Ook gaat zij stoffen fotograferen die in de webshop komen.
Ik heb twee fijne stagiaires aan het werk in het atelier van de opleiding modemaat specialist en een Syrische meneer die vrijwilligerswerk doet bij mij om Nederlands te leren. Hij heeft 35 jaar ervaring als tassenmaker dus daar gaan ook mooie samenwerkingen van komen. In ieder geval met de stagiaires die onder begeleiding hun eigen tas gaan ontwerpen en maken.

De afgelopen tijd zijn er heel wat mutsen en baretten gemaakt van mijn merk RuigRok en deze zijn te vinden op de website https://keepondreaming.eu/winkel/ ze zijn nog niet allemaal gefotografeerd maar dat komt binnenkort. Nu maar hopen dat het nog even flink koud wordt!
Als laatste zijn er nieuwe workshops in ontwikkeling, in samenwerking met Bas van der Linde, teken je tas, een spannende workshop met vrij borduren met de naaimachine resulterend in een bijzondere tas!

Genoeg om ons op te verheugen, ik verheug me om jullie allemaal weer te zien in 2020!

Een nieuwe week een frisse start, ik neem me vaak voor om, op zo’n dag waar ik niet direct vaste bezigheden heb ingepland, met nieuw werk bezig gaan.
Creëren, tekenen, materiaal onderzoek, noem het maar op.
De werkelijkheid is anders, niet gedwongen door afspraak of wekker sta ik later op, neem ik alle tijd voor ontbijt, krant of Facebook en bedenk me dan dat ik toch echt eens aan mijn website moet werken, administratie moet doen of in dit geval weer eens een blog zou kunnen schrijven, want de laatste is nog van in de zomer. Dat ligt al weer ver achter ons….de blaadjes vallen van de bomen, de kachel moet zelfs af en toe weer aan.

De naailessen stromen langzaam weer vol, iedereen is geïnspireerd door het nieuwe begin, de afbakeningen die we zelf aanbrengen, september en januari zijn magisch.
We zoeken naar structuur, we contempleren over de inpassing van onze (nieuwe) inzichten, voornemens in het dagelijkse bestaan. Ik zelf ook, zeker, alsof je jezelf ook telkens opnieuw kan uitvinden. Ik vind dat fijn. Daarmee is het nooit te laat en is er altijd een tweede kans.

Dus volgende week maandag begin ik met tekenen. Ik ga wel alvast een plek vrij maken voor mijn moodboard, die is nl bij de vorige verplaatsing van meubels achter de kast verdwenen. Ik heb gisteren een aflevering gekeken op Netflix van The Art of Design, dit keer over een kostuumontwerpster, Ruth Carter, geweldig, echt een aanrader, dat geeft mij weer nieuwe inzichten en motivatie.
Je kan zo makkelijk doorgaan met de orde van de dag dat de essentie van de dingen (lees de passie voor je vak) ondergesneeuwd raakt.
Daarom hebben we natuurlijk die breaks hard nodig, verandering van spijs doet eten en je ogen kunnen echt geopend worden door verplaatsing, letterlijk en figuurlijk.

Dit epistel dreigt een beetje te vaag te worden geloof ik, dus plan ik ,naast de fijne naailessen van deze week en mijn nieuwe sportbezigheden, tijd in om vrij werk te doen, deze week al! Het is herfstvakantie en dus dan kan het 😉
Ik wens iedereen een hele fijne passievolle week!

Je verheugt je er op, je spaart ervoor, je hebt een berg verwachtingen en dan…… valt het in duigen.

Het gebeurde ons toen we onze lang gekoesterde vakantie waren begonnen in Zweden, na 4 dagen begaf de koppeling van onze bus het en binnen een week waren we weer thuis.
Wat een tijd had moeten worden van voor het eerst met z’n tweeën drie weken weg, wild kamperen, kanoën, romantisch bij een vuurtje zitten en wandelen werd een 4-daagse tocht langs de kust, verplicht op een camping en voortijdig naar huis.

Hoe ga je daar mee om? Ik ben een positief mens en probeer altijd de relativiteit van dingen te zien, we leven nog en er komt wel weer een andere vakantie, maar zo na een week of twee begint de zure appel een beetje door te dringen en vind ik de succes verhalen van anderen op facebook niet goed meer te verteren. Ik kan slecht op gang komen, mijn hart verlangt naar stille meren.

We zijn maar weer aan het werk gegaan, ik heb de bank bekleed met een prachtige Gobelin stof, gordijnen gemaakt voor een vriend en de tuin maar weer onderhanden genomen.

De opruimwoede die meestal na een vakantie komt, omdat je je realiseert dat je al die materie eigenlijk helemaal niet nodig hebt, kwam ook, ondanks de duur van de afwezigheid.
Ik ben verwoed bezig me te verlossen van 35 jaar verzamelen, de verzameling is al danig gekrompen na de verhuizing van mijn atelier eind 2017 maar nog steeds vult het de grootste kamer in het huis met gemak en die kamer zou heel geschikt zijn voor mijn jongste zoon, dus weg met dat spul!!

Helder zou je denken, maar ja……de financiële waarde……om over de emotionele nog maar niet te praten. Ik begon met stukken te fotograferen en op Marktplaats te zetten maar realiseerde me al snel dat het een dagtaak zou worden op deze manier en dat was nou juist niet de bedoeling!
Verlossing wilde ik!
Dus de grote stap genomen en een oproep op FB geplaatst, dat leek een groot succes, het werd volop gedeeld en mensen en verenigingen werden in het bericht getagd. Verschillende verkopen volgden maar het is nog niet te zien dat er wat weg is.
Een vereniging was geïnteresseerd in de hele partij maar helaas was er uiteindelijk geen budget.

De verwachtingen speelden me weer parten, met het geld zou ik een vakantie in december kunnen bekostigen, de ruimte zou rust in mijn hoofd brengen. Okay weggeven dan maar? Dat kan altijd nog maar de tijd dringt, een nieuwe kamer voordat de nieuwe opleiding begint voor de jongste is toch ook veel waard.

Er komt vanmiddag weer iemand kijken, en op Marktplaats is ook nog wat beweging, ik aanvaard vooralsnog maar even de traagheid der dingen.

Volgende week beginnen de lessen weer, een ander ritme voor mij, zo zonder Esther, en nieuwe opdrachten in het verschiet, ik hoop nog op verlossing

Zoals het in het leven gaat, alles veranderd, het kan maar zo zijn dat de toekomst zoals jij hem voor ogen had heel anders is geworden tegen de tijd dat het in het verleden ligt.

Als zelfstandig ondernemer heb je veel in eigen hand maar ook weer niet als het gaat om meebewegen met dat wat op je pad komt.

Sinds twee jaar werken Esther en ik samen we hebben samen Naailes Enschede opgezet en veel opdrachten samen uitgevoerd, helaas gaat daar verandering in komen. Esther is een opleiding aan het doen om Online programma’s te kunnen maken en gaat verder met Naailes Online. We gaan uit elkaar maar zeker niet omdat we het niet samen konden vinden! We waren een goed team en ik weet zeker dat we in de toekomst ook nog opdrachten samen gaan doen en workshops maar Naailes Enschede ga ik verder vanuit mijn atelier voortzetten.

Daarvoor heb ik me moeten beraden op de vorm en de mogelijkheden die ik heb en alle lessen blijven ongewijzigd behalve de dinsdagavond, dit omdat ik anders te veel avonden van huis ben;)

Donderdagavond is mijn vaste repetitieavond met Jazzkoor Enschede.

Ik hoop iedereen na de vakantie terug te zien en de cursisten zijn natuurlijk al op de hoogte en ik zal zeker blijven bloggen al vallen er de laatste tijd wat gaten in mijn regelmaat!

Er zullen na de vakantie ook stoffen in de webshop verschijnen,, daar zijn plannen voor maar je kunt natuurlijk altijd langskomen en live komen snuffelen tussen de collectie.

In september heb ik alweer een spannende opdracht maar daarover later meer

Om afscheid te nemen van Esther organiseren we vrijdag 26 juli vanaf 15.30 uur een borrel, daar toasten we op de verandering en op Esthers geluk in haar toekomstige avontuur! We hopen jullie te ontmoeten

Ik wens iedereen een hele fijne zomer en kom uitgerust en gezond weer terug!

Door: Reina de Vries

Robson

Het fijne van het Robson, waar ik mijn atelier huur, is dat het een bolwerk is van kennis en kunde op allerlei gebied. In het achterste gedeelte huist de Stichting Vierkwart die in de grote hal ateliers hebben gebouwd die verhuurd worden aan kunstenaars en creatieven in allerlei disciplines.
In het voorste gedeelte zitten onder meer een tolk, een fotograaf, een zangdocente/theatermaakster, een galerie en een meubelmaker. Dan zijn er aan de zijkant nog twee ateliers die niet onder de Stichting vallen waar respectievelijk een architect en een gordijnatelier in gevestigd zitten.
Als we iets of iemand nodig hebben voor een specifieke opdracht is er bijna altijd wel iemand binnen het pand te vinden met de benodigde kennis of vaardigheden. Voor sommige opdrachten heb ik zelfs met een team van het Robson gewerkt en als je dan rond loopt en je ziet de vorderingen op elk gebied, dan is dat echt wel kicken. Zoals voor het stuk Meneer Damocles voor Theater Kamak, De rekwisieten, het decor en hulp bij de kostuums kon allemaal ontstaan vanuit hier!

Opera

Op dit moment ben ik bezig met een opdracht voor de Nederlandse Reis Opera, geen kostuums dit keer maar Zitzakken, ook wel bekend onder de merknaam Fatboys, daar moeten we maar wat anders van maken, Dikzakken ofzo…..
Een boventallige banner inspireerde de afdeling marketing van de NRO om deze Dikzakken door mij te laten maken en deze vervolgens te gaan gebruiken op evenementen en festivals waar de Opera aan deel gaat nemen. Het publiek kan gaan neerploffen(niet te hard a.u.b.) op deze Dikzakken en heerlijk relaxed hangend luisteren naar de muziek. Nou is het voor mij altijd belangrijk om zichtbaar te blijven, zoals in het vorige blog geschreven, en ik broedde op een idee hoe ik mijn naam/label op een originele en aantrekkelijke wijze aan of op de items kon bevestigen.

Makerspace

Labels zijn te bestellen in allerlei kleuren en maten maar buiten het niet altijd gewenste uiterlijk zijn deze vooral reteduur. Dus daar kwam mijn idee….ik ga ze zelf maken! Borduren viel af en zeefdrukken ben ik ook niet heel geroutineerd meer in maar één van de huurders van Vierkwart is Dave Borghuis, hij richtte een makerspace in met de naam Twenspace. Je kunt workshops volgen op het gebied van lasercutter, 3D printer en Folie/vinyl snijder en vervolgens tegen betaling de makerspace gebruiken of je kunt je ideeën uit laten voeren door Dave. Ik heb voor een combinatie gekozen en al veel geleerd. Mijn logo is eerst bewerkt en klaargemaakt voor de foliesnijder door Dave, ik moet nog een workshop Inkscape volgen voor ik dat onder de knie heb, en toen het snijwerk gedaan was kon ik het folie wat uitgesneden was verwijderen om zo mijn logo over te houden. Vervolgens heb ik deze op stevige katoen geplakt en tussen een hete pers geplaatst zodat de inkt van het folie op de stof werd overgebracht, magic!
De labels heb ik dubbel genaaid et voila, ze zijn klaar om tussen de naden van de Dikzakken genaaid te worden!

I love it, ik hoop nog op een leuke decorbouwer in mijn oude ruimte, die staat nog leeg, dus als er nog één weet hou ik me aanbevolen.

Op naar de volgende samenwerking!

Door Reina de Vries

We willen allemaal zichtbaar zijn, zichtbaar voor onze medemens, opgemerkt worden, gezien….

Maar voor een ondernemer is dit natuurlijk ook van groot belang! Je kunt de meest fantastische dingen doen of maken maar als niemand ze ook ooit te zien krijgt kun je wel inpakken als ondernemer.
Dus hebben we een website, schrijven we blogs 😉 en adverteren we op Facebook, maar ook om fysiek zichtbaar te zijn heb ik vorige week raambelettering gemaakt, van stof natuurlijk want dat is wat ik kan. We hebben nu zulke prachtige nieuwe ramen gekregen en de zijramen zijn al voorzien van belettering voor Naailes Enschede en Queens of the Machines maar mijn bedrijfsnaam moest er natuurlijk ook nog bij. Origineel was dat La Reina, toen ik dat bij de Kamer van Koophandel wilde aanmelden was deze naam al vergeven dus is het La Reina Design geworden maar in het dagelijks gebruik hanteer ik La Reina.

Mijn naam, gegeven door mijn ouders die eigenlijk alleen een jongensnaam voor mij hadden omdat ik uit een familie van jongens kom en ze na 3 jongens geen meisje meer verwachtten.
Reinout zou het worden en Reina is het geworden! Een naam waar ik altijd gelukkig mee ben geweest want wat is er mooier dan de koningin als naam!

Ik was voornemens op de vrijmarkt te staan op Koningsdag maar vanwege het slechte weer heb ik dat toch niet gedaan en ben ik naar het atelier gegaan. Ik wilde mijn logo vergroten maar omdat ik niet goed uit de voeten kan met Word of Illustrator ben ik dat op de ouderwetse manier gaan doen, een raster tekenen en het logo voor mijn neus en natekenen. Vervolgens heb ik de letters uitgeknipt en ze uit stof geknipt. De kleuren heb ik heel intuïtief gekozen, als ik er te lang over nadenk kan alles en dus niks…….

Het is mooi geworden maar het kan beter, het hangt nu maar al doende merk je dat je dingen beter had kunnen doen, nou was er een tijd dat ik dat idee zou hebben genegeerd maar tegenwoordig blijft dat knagen dus ik ga aan een nieuwe beginnen en waarschijnlijk de twee andere ook vervangen, de kleuren passen niet. Wat kan je gevoel soms genegeerd worden door je hoofd.

Door Reina de Vries

Vandaag heb ik alle logo’s van de Swavement op de T-shirts genaaid die zij hiervoor aangeleverd hadden. De Swavement is een vriendengroep waar mijn middelste zoon, de rapper, deel van uit maakt. Zij chillen, maken en schrijven muziek, radio, filmen (clips) samen en dat vormt een basis voor wat ze ook individueel allemaal doen.

Ik had het materiaal al een tijdje liggen maar op één of andere manier moet de actie altijd aan geslingerd worden. In dit specifieke geval was het het feit dat hij, mijn zoon, de halve finale had gewonnen in de categorie hiphop, tijdens de Grote Prijs van Nederland!
De merchandise moet klaar et voila!

Maar er ligt nog zoveel op de plank wat ik nog moet doen en toch is het altijd makkelijker om met iets nieuws te beginnen dan datgene af te maken wat er nog ligt.
Nieuwe ideeën borrelen constant bij mij op en het liefst begin ik ze allemaal meteen! Maar toch zijn ze te vrijblijvend, als ik bezig ben dient zich het nieuwe idee alweer aan zodat ik, en dat was in het verleden nog veel erger dan nu, opeens met vijf dingen tegelijk bezig ben.
Opdrachten vind ik eigenlijk heel fijn, dat is (vaak) concreet, er zit een deadline aan, een première of een afleverdatum, dan is er minder ruimte voor uitstelgedrag.
En toch….. komt het daar ook regelmatig voor dat er dagen aan vooraf gaan voor ik werkelijk begin. Het is een soort psychische  aanloop om te gaan spurten. Je kunt opeens heel efficiënt werken, de juiste verwerkingen bedenken, alles komt samen.
Dan lijkt het misschien dat ik de tijd ervoor niks deed maar ik geloof dat die “aanloop” essentieel is.
De mentale voorbereiding gaat dag en nacht door, het is niet zeldzaam dat ik midden in de nacht wakker wordt met de oplossing voor een creatief probleem.
Ik heb wel eens gedacht dat iets niet afmaken ook te maken kan hebben met nog niet op iets te worden beoordeeld, op zich een logische verklaring.

Ik denk dat veel mensen zich kunnen herkennen in dit gedrag, de schrijver van het artikel dat ik onlangs las heeft er zelfs een hele studie van gemaakt er schijnen wel 6 types uitstellers te zijn!

• de perfectionist
• de overwerker
• de dromer
• de uitdager
• de adrenaline zoeker
• de piekeraar

Ik denk dat ik een mix-type ben ik herken zowel in de perfectionist als de dromer als de adrenaline zoeker elementen. Gelukkig maar dan ben ik sowieso niet in een hokje te plaatsen;) wel een leuk artikel overigens dus als je geïnteresseerd bent kan ik het je sturen.

Nu ga ik weer even iets nuttigs doenJ

Door Reina de Vries

Wat als wij van Naailes Enschede een nieuwe lijn zouden uitzetten?

Ik zag vanochtend een filmpje van een jonge ontwerper die zijn hele collectie maakt uit rest materialen. Zero waste Daniel, heel inspirerend, hij verzamelt stoffen en materialen die anders weg worden gegooid, sorteert ze op kleur en ontwerpt en maakt super vette shirts die natuurlijk allemaal uniek zijn.

Naailes gaat over het algemeen over maken, uit een blad, eventueel met persoonlijke aanpassingen maar dat gaat eerder over maat dan smaak. De patronen in Knip, Knippie of Burda geven een duidelijk beeld van het uit te voeren kledingstuk.
Maar het is ook leuk om te experimenteren, mijn gedachte gaat uit naar ontwerpen, spelen met stof, misschien uitgaand van het materiaal of werkend op een paspop. Mijn opleiding was daar natuurlijk op gericht en ontwerpen heb ik ook gedaan en doe ik nog voor theaterkostuums.
Als ik vrij ontwerp werk ik vaak vanuit het materiaal, kleur, structuur, bewerkingen het grote gebaar daarin vind ik interessant. Moulerend (boetseren met stof) kwam ik vaak op vormen die je niet zo snel tekenend ontdekt. Zo heette een collectie die ik voor mijn eindexamen ontwierp “Poverty & Wealth”. Ik gebruikte “waardeloze” materialen die door bewerkingen, verven, bestikken, borduren geüpgradede werden en ik ze verwerkte in vorstelijke japonnen.
Zoiets met een groep cursisten ontdekken en uitwerken in een cursus is eigenlijk iets wat ik heel leuk zou vinden.
Zou de klant erg verschillen van de huidige cursist? Is hier animo voor? En hoe zou ik die cursus dan gaan noemen?

Genoeg vragen die beantwoord kunnen worden! Het is natuurlijk een aanvulling op het huidige aanbod en geen vervanging. Zo ook de ideeën voor patroontekencursussen, heel technisch en alleen uitvoerbaar in een kleinere groep.

Om te ontwikkelen moet je soms wat risico’s nemen, dat is op elk vlak zo, zowel in het persoonlijke als op het bedrijfsmatige vlak. Tijden van rust en onrust wisselen elkaar af en met het komen van de lente krijg ik vaak zin om nieuwe dingen te ontwikkelen.

Ik zie mogelijkheden, ik ben benieuwd naar jullie reacties!