Categorie: Blog

Geplaatst op

Artist in Residence

Nog even…..

Nog 5 nachtjes en dan rijd ik 1756 km naar Spanje om daar 3 weken te werken.

Ik heb het even opgezocht voor de juiste omschrijving:

Een artist in residence (Engels voor “kunstenaar in residentie”/”kunstenaar in (tijdelijke) verblijfplaats”)  is een kunstenaar die op uitnodiging tijdelijk een woon- en werkplek betrekt buiten de eigen bekende omgeving. Dit geeft kunstenaars de gelegenheid om onderzoek te doen, nieuw werk te creëren of tentoonstellingen voor te bereiden. Soms staat ook het ontmoeten van andere kunstenaars, materialen of leefomgevingen en/of culturen centraal.

Borduren

Mijn plan is om me bezig te gaan houden met borduren in de breedste zin van het woord, handmatig maar ook vrij met de machine, materialen te gaan bewerken met verf en stiksels, materialen te maken door o.a. wateroplosbaar folie te gebruiken en te vilten

Spaans

Het dorpje waar ik naar toe ga is Belmonte de San José, en is rond de 100 inwoners groot of klein kan ik beter zeggen.
Spanje heb ik gekozen omdat ik al 6 jaar probeer de Spaanse taal te leren maar nog niet veel mogelijkheid heb gehad om dit in praktijk te brengen. Ik ben dan ook zeer verheugd dat twee van de kunstenaars Spaans zijn!

Vrouwelijke kunstenaars

Het begint aardig vorm te krijgen in mijn hoofd en ik ben heel benieuwd wat er op persoonlijk en kunstzinnig vlak gaat gebeuren. Er zijn nog 3 kunstenaars (vrouwen) daar als ik er ben, een visual artist een keramiste en een fotografe dus ik ben ook benieuwd naar hen.
Nu is mijn eerste dilemma :wat neem ik mee? De beperking kan ook winst zijn maar even iets kopen daar zal niet zo eenvoudig zijn dus ik moet me goed voorbereiden. Dat zal veel last minute worden, nog even dit en nog even dat, mezelf kennende.
Mijn route en het vervoermiddel is duidelijk, de bus Ford Transit, moet nog even door de APK, matras achterin om onderweg te slapen. Aan ruimte geen gebrek dus. Ik neem ook zeker proviand mee want in een klein dorp zal niet alles voor handen zijn en het is fijn om zelf te kunnen kokkerellen zoals ik gewend ben.

Ga me volgen

Ik vind het spannend en dat zeg ik niet snel.
Ik ga verslag doen van mijn proces, hoeveel en hoe vaak weet ik nog niet maar het zal te volgen zijn op Polarsteps.


 

Geplaatst op

Sneeuw en mobiliteit

Het nieuwe jaar is al weer een tijdje geleden begonnen. Ik hoop dat iedereen heeft kunnen genieten van een fijne kerstvakantie en dagen zonder afspraken.

Hersenkronkel

Het gekke is dat wanneer ik druk ben ik me voorstel wat ik allemaal kan gaan doen als ik vakantie heb, waar dan natuurlijk niks van komt als ik uiteindelijk vrij heb, en dat is logisch want daar heb je vakantie voor. Een rare hersenkronkel, eigenlijk kan ik meer genieten van een plotseling vrij moment. Een afspraak die opeens niet doorgaat of doordat je, wat de laatste week aan de hand was, door externe gebeurtenissen niet door kunt gaan met je plannen.
De auto startte niet meer en de fietsen deden het niet, lopen was het alternatief. Ik heb veel gelopen afgelopen week, lopen is fijn maar je moet het inpassen in je routine. Alles duurt langer, je hebt tijd om na te denken, en naarmate je meer loopt worden de afstanden korter, dat is ook een vreemde gewaarwording.

Bosduvelkes

Af en toe was een auto wel noodzakelijk. Zoals toen ik naar de Lutte moest om naailes te geven bij de Bosduvelkes, een carnavals vereniging, waar ik een aantal keren voor gevraagd ben om de dames te leren hoe ze de Jungle kostuums van dit jaar in elkaar kunnen zetten.
Gelukkig kon ik een auto van een vriendin lenen, spannend was het wel toen ik twee keer aan de glij ging, gelukkig waren er geen andere auto’s in de buurt zodat het goed afliep.

Presentatiewand

In het atelier begint telkens iets meer orde te komen, mijn jongste zoon heeft me geholpen de Lundia boekenkast in elkaar te zetten. Mijn boeken zijn eindelijk uit de dozen tevoorschijn gekomen. Ik twijfelde over wat te doen met de vrije wand bij de deur. Na een bezoek aan Amsterdam was ik geïnspireerd geraakt door alle prachtige etalages en uitstallingen en had ik het plan opgevat om een presentatiewand te maken. Gelukkig na een gesprek met een vriendin ( dezelfde als die van de auto) werd ik gewezen op het feit dat zo’n wand de nodige aandacht en verversing nodig heeft en in hoeverre zou ik dat onderhouden…… dus het is een combinatie geworden van boekenkast en “etalage”. Eens per maand zet ik wat nieuw dingen ter verkoop neer die ik dan ook op Instagram post. Het is fijn dat je ook op latere leeftijd nog moet ontdekken hoe je zelf in elkaar zit. Op mijn constatering dat het hier toch wel vol en rommelig is krijg ik vrijwel altijd te horen dat dat juist gezellig is. Daar houd ik me dan maar aan vast, tot de tijd dat ik het misschien meer gestructureerd kan hebben.

Naailessen

De naailessen lopen lekker door, telkens toch weer nieuwe cursisten die een nieuwe hobby zoeken of oude weer op willen pakken. Opdrachten krijg ik momenteel meer uit de particuliere hoek, en dat is ook prima. Als je er achter komt dat naaien toch niet (meer) je ding is kun je het natuurlijk ook heel goed door mij laten maken.

Wandelen in de sneeuw

In de voorjaarsvakantie (19-25 februari) ga ik een weekje naar Luzern met de trein, met een vriendin een andere vriendin bezoeken. Hopelijk kunnen we wandelen in de sneeuw en verder genieten van die mooie stad. Ik ben er nog nooit geweest. Daar is al dat lopen dan weer goed voor, een beetje conditie opbouwen. Skiën ga ik maar niet meer aan beginnen, te veel risico voor een zelfstandig ondernemer. Tot die tijd lekker aan het werk en hoop ik jullie te ontmoeten in mijn gezellige atelier!

Groet, Reina

Geplaatst op

Het Universum

Het universum

In mijn vorige blogje stelde ik de vraag, wat als ik het over een andere boeg gooi, hoe laat ik mijn bedrijf overleven zo, dat ik zelf ook nog een leuk leven heb. Welnu die vraag is beantwoord!

Nieuw Atelier!!
Of je het nu het universum in stuurt, jezelf openstelt voor verandering of dat het dom geluk of toeval is……..wie zal het zeggen, maar ik heb in ieder geval een nieuw atelier!
Ik was zelfs nog op vakantie toen ik een hele fijne mail kreeg dat ik de nieuwe huurder kon worden van een mooi atelier in de Kunsthaven, voorheen Werkhaven, op de Borstelweg nummer 29.
Dat was een heel fijn begin van het nieuwe seizoen en ik ben dan ook bij thuiskomst snel gaan kijken. De ruimte is iets kleiner maar ik heb daarentegen wel een vide waar ik opslag en bureau kan plaatsen. Mooie hoge ramen en een prachtig oud schoolgebouw in eigen beheer, met alleen maar kunstenaars/creatievelingen.

Verhuizing

Ik heb enorm veel zin in de nieuwe start maar ik moet nog even geduld hebben want de echte verhuizing is pas in de laatste week van oktober van 2023. Tot die tijd moet ik vooral heel veel sorteren, opruimen en inpakken, maar ook nog les geven en aan opdrachten werken dus dat maakt mijn huidige staat van zijn wat onevenwichtig. Ik kan dat niet zo goed, ik ben iemand die als er bij een verhuizing een kast geplaatst wordt direct de kast wil inruimen i.p.v. eerst de hele verhuizing te doen.
Dat dwingt mij tot praktisch denken, geduld en orde, nou niet bepaalt mijn sterkste punten.
Zie het als een uitdaging, de volgende uitdaging is bepalen wat mee gaat en wat weg moet. Bij ieder ding, materiaal, verzameling e.d. waarvan ik eerst denk dat het nu maar eens weg moet krijg ik gelijk een briljant idee over wat ik er mee kan gaan doen. Dus ook daar kan ik wel wat hulp bij gebruiken, mensen die mij hulp aanbieden verzeker ik ook dat ik echt hun aanbod ga verzilveren, het sjouwwerk zal niet het meest lastige zijn.

Het Robson missen
Wat ook een leuke bijkomstigheid is van weg gaan, begrijp me niet verkeerd ik had en heb het enorm naar mijn zin bij het Robson, is dat een ieder uitspreekt dat ze me gaan missen, dat is toch wel wat je wil, dat mensen je gaan missen als je weg gaat. Maar ik ga hen en het Robson ook missen, na acht jaar en vijf maanden hier te hebben mogen werken.

Er is veel gebeurt in die tijd, de oprichting van Naailes Enschede, de Salons met mooie gastsprekers, de samenwerking met Wouter Kops (voor Theater Kamak), Sarah Kolenberg, Esther te Brake, Miguel Dominguez  en vast nog meer mensen in verschillende projecten, de Stichting creativiteit en textiele werkvormen, de vrijwilligers, de stagiaires van het ROC en dan natuurlijk de vele vele cursisten waarvan er gelukkig veel mee verhuizen naar het nieuwe pand.

Weemoedig
Ik word er zowaar een beetje weemoedig van maar ik verheug me op de toekomst en ik hoop op nog veel meer mooie samenwerkingen in de komende jaren.
Één daarvan gaat binnenkort van start, ik ga workshops geven voor de Stichting de Vrolijkheid aan kinderen van het AZC in Almelo.
Voor de voorstelling Haustier (Schutman en Klei, muziektheater voor kinderen) ben ik kostuums aan het maken, deze voorstelling gaat van start bij de Kunsthaven op 29 oktober.
Verder gaan de naailessen gewoon door en de absolute beginners workshops ook, de mogelijkheid voor een workshop, teamuitje of kinderfeest op maat blijft ook bestaan.

Op vrijdag 3 november organiseer ik een officiële opening van 16.00-18.00 met hapje en drankje , dan zie ik jullie graag en mogen jullie de nieuwe locatie komen bewonderen 😉

Geplaatst op

Vakantie mijmeringen

Op een regelmatige basis bloggen is best lastig als er niet een stok achter de deur is. lk heb geprobeerd een herinnering in mijn agenda te zetten, me van alles voorgenomen maar dit is het resultaat, de laatste was van 12 maart …… .

Afstand nemen

Hier zit ik boven op een berg in de Ardeche bedenkend wat ik het komende seizoen met mijn bedrijf aan moet. De huur-en energie prijzen stijgen de pan uit en ik kan onmogelijk mijn prijzen met zo’n vaart mee laten stijgen.
lk heb wat nieuwe ideetjes om ook nog meer in te springen op de verduurzaming van kleding en ik ben druk aan het rondkijken naar een andere behuizing voor mijn atelier.
Afstand nemen is wat dat betreft goed, ik weet nog dat ik dat vorige zomer, toen we niet op vakantie gingen, ook had. De belasting van al het materiele, de behoefte om “lichter” door het leven te gaan. Dat brengt dit jaargetijde natuurlijk ook met zich mee.

Grote Sale in September

Maar ook vragen als; wat nou als ik het eens over een andere boeg gooi, word ik daar gelukkig van, hoe weet je hoe iets voor je zal zijn. Als je een baan hebt is dat in wezen duidelijker omlijnd, maar met een eigen bedrijf moet je jezelf soms ook opnieuw uitvinden.
Zo doorgaan gaat iig niet dus ook dit jaar zal ik in september een grote sale organiseren. Om langzamerhand naar een kleiner en vooral goedkoper atelier te kunnen en daarmee ook een stukje vrijheid voor mezelf te creëren.