Op een regelmatige basis bloggen is best lastig als er niet een stok achter de deur is. lk heb geprobeerd een herinnering in mijn agenda te zetten, me van alles voorgenomen maar dit is het resultaat, de laatste was van 12 maart …… .
Afstand nemen
Hier zit ik boven op een berg in de Ardeche bedenkend wat ik het komende seizoen met mijn bedrijf aan moet. De huur-en energie prijzen stijgen de pan uit en ik kan onmogelijk mijn prijzen met zo’n vaart mee laten stijgen. lk heb wat nieuwe ideetjes om ook nog meer in te springen op de verduurzaming van kleding en ik ben druk aan het rondkijken naar een andere behuizing voor mijn atelier. Afstand nemen is wat dat betreft goed, ik weet nog dat ik dat vorige zomer, toen we niet op vakantie gingen, ook had. De belasting van al het materiele, de behoefte om “lichter” door het leven te gaan. Dat brengt dit jaargetijde natuurlijk ook met zich mee.
Grote Sale in September
Maar ook vragen als; wat nou als ik het eens over een andere boeg gooi, word ik daar gelukkig van, hoe weet je hoe iets voor je zal zijn. Als je een baan hebt is dat in wezen duidelijker omlijnd, maar met een eigen bedrijf moet je jezelf soms ook opnieuw uitvinden. Zo doorgaan gaat iig niet dus ook dit jaar zal ik in september een grote sale organiseren. Om langzamerhand naar een kleiner en vooral goedkoper atelier te kunnen en daarmee ook een stukje vrijheid voor mezelf te creëren.
deze gedachte kwam bij me op toen ik er aan dacht dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuw blogje. Ik heb voor en na de kerstvakantie een week geen les kunnen geven, de opdrachten liggen nou niet echt voor het oprapen, sterker nog er zijn er al weer twee geannuleerd. Hoelang blijf je eigenlijk nog aanmodderen, hopend op betere tijden. Dit klinkt niet heel optimistisch en ik denk dat ik het wel een beetje heb, de januari blues.
Herpakken
Het is een vicieuze cirkel inactiviteit , teveel eten door te weinig afleiding, slechte keuzes, hang naar comfortfood en/of drank wel willen bewegen maar je er niet toe kunnen zetten en dan weer vanaf het begin…… Ik ben al weer een paar keer begonnen met de focus te herpakken maar ik kan nog niet zeggen dat het gelukt is. Weer les mogen geven is een stap in de goede richting.
Zingen
Ook muziek maken helpt alweer enorm, zaterdag hebben we weer geoefend met ons bandje een beetje de blues/jazz van je af zingen. Helaas is onze bassist gestopt maar de volgende repetitie komt er een nieuwe kijken maar als iemand nog een leuke percussionist weet die in ons bandje zou willen meespelen dan hou ik me aanbevolen! #nopressurejazzband Verder ben ik weer een beetje aan het pianospelen, lekker improviseren en proberen wat te snappen van akkoorden , solfège, thema’s etc etc. We mogen weer zingen (#jazz.koorenschede) maar door de Lock down konden we ons jubileumconcert niet opvoeren, door de intermezzo’s vind ik het moeilijk om er weer helemaal in te komen, we hebben al moeten verhuizen naar een andere locatie terwijl we eerst oefenden in mijn atelier, dat vond ik al heel jammer. Maar goed, ik ga er voor dinsdag weer “live” zingen !
Workshops!
De website is een beetje bijgewerkt, er zijn nieuwe flyers ontworpen door Pieter Verras, de Absolute Beginner Workshops voor januari en februari (uitverkocht) staan al in de webshop. Aankomende donderdag ga ik van start met een serie workshops voor leerlingen van de Stedelijke MAVO, in het kader van talenturen, in opdracht van Concordia, het thema: upcycling. Goed om de dingen zo even op een rijtje te zetten, ik voel al een opklarinkje aankomen.
Ik begin al zin te krijgen in mijn avontuur in mei, naar Frankrijk fietsen. Als het weer wat beter wordt dan begin ik weer met trainen. Tentje achterop en back to basics, dat zal me leren.
Ik heb voor de koude dagen nog mutsen en baretten te koop, ze staan ook op mijn Vinted app #la63reina en er zijn kinderjasjes in de maak, te bestellen op maat en kleur van 100% Walkloden wol.
Ik hoop voor iedereen een jaar zonder teveel “blues” we gaan voor het licht !
Ik zie vanaf mijn bank, onder mijn dekentje, de beelden van de demonstraties voorbijkomen op Facebook. Ik had daar ook moeten staan naast mijn collega’s , wat is het lang geleden dat ik gedemonstreerd heb. Ik had les moeten geven en moeten zingen. Ik had bij mijn moeder moeten zijn, zij is vrijdag 94 jaar geworden en alhoewel zij het allemaal maar een hoop gedoe vindt wilde ik er voor haar toch een (klein) feestje van maken. Ik had bij mijn zoon moeten zijn, hij trad zaterdag eindelijk weer op in Leeuwarden, ik had me er zo op verheugd hem weer op een podium te zien. Sowieso er op uit met de bus met daarin een kast en een elektrische piano voor hem alles gedoneerd door lieve luiden…….maar ik ben hier op mijn bank, ik heb de griep.
Geen Corona.
Het is lang geleden dat ik gedwongen een pas op de plaats moest doen, het is geen Corona daar ben ik dan wel blij om maar het duurt me veel te lang. Gisteren toch maar even naar het atelier gefietst om mijn laptop op te halen dan kan ik in ieder geval nog iets doen. Hoewel ik, met behulp van wat paracetamols, al een boek uit heb en elke dag mijn Spaans heb geoefend, foto’s heb geordend, tv heb gekeken.
Het sluimert, mijn hoofd voelt vol met watten, de druk loopt op als alles verstopt. Toch is het, als je je er aan toe kan geven en je realiseert dat de wereld niet vergaat als je er een paar dagen niet bent, een prettig gevoel. Een bubbel, tijd om dingen te overdenken, nieuwe plannen te maken, een soort reset. Als de kinderen vroeger ziek waren, dat was niet vaak, had ik ook altijd het idee dat ze na de ziekte een sprong in hun ontwikkeling hadden gemaakt, wellicht is dat voor volwassenen net zo. Daar hoop ik dan maar op!
Nieuwe fiets.
Ik heb wel goed getimed trouwens want vanaf 9 augustus, toen ik weer begon na de vakantie, tot vorige week, was ik heel druk met opdrachten. Maar alles waar tijdsdruk op zat is af. Daarna een superfeest gehad, veel gedanst en veel wijn gedronken, toen zondag een fietstocht gemaakt om mijn “nieuwe” fiets uit te proberen. Waarschijnlijk was mijn weerstand toen net ff te laag geworden…..
Mijn fiets waarmee ik naar mijn zusje ga fietsen.
Die nieuwe fiets is een onderdeel van een nieuw avontuur. Ik heb een zusje in Zuid-Frankrijk dat ik al veel te lang niet gezien heb. Ik heb een auto die niet meer door de keuring komt. Ik wil niet meer vliegen. Ik heb zin in een avontuur dat best buiten mijn comfortzone ligt. Dus ik ben voornemens om de maand mei 2022 vrij te nemen, van de baas, en naar mijn zusje te fietsen. Gedeeltelijk met de trein, dat wel, maar in principe alleen, wat ook zeker een uitdaging is voor mij. Na mijn Valencia avontuur, zie eerdere blogs, stond ik niet heel hard te springen om weer alleen weg te gaan. Dit keer dus ook geen stad, geen inwoning, geen hete zomer……..maar buiten met mijn tentje op mijn eigen tempo in de frisse meimaand. Tot zover het plan, ik denk dat ik 75 % zin in het plan heb en 25% (vooral ’s avonds of als ik moe ben) geen zin. Of zin is niet het goede woord, ik krijg twijfels, kan ik het wel, ga ik het wel leuk vinden etc. maar ja, er is maar één manier om daar achter te komen…..jawel, het gewoon doen!
Ik heb mijn vorige stagiaire in principe bereid gevonden om een aantal lessen van mij over te nemen. De uitwerking daarvan krijgen jullie natuurlijk ruim op tijd te horen maar ik was blij te horen dat de reacties tot nu toe positief waren. Ik heb een Instagram account aangemaakt “ikganaarmijnzusjefietsen” waar ik iig de voorbereidingen op ga bijhouden, dat maakt allemaal deel uit van de voorpret natuurlijk. Tips en tricks wil ik natuurlijk ook graag ontvangen, ik heb er al wat gekregen van een koorlid die die route ook gedeeltelijk gefietst heeft en van mijn enige mannelijke cursist die, samen met zijn vrouw, fervent fietser is.
Waar ga jij deze maand nog naar toe?????
Dat poster, “When is the last time you did something fort he first time”, ik geloof dat ik het al eens eerder aangehaald heb, blijft mij inspireren. Als mens zijn wij toch geneigd te gaan hangen in onze gewoontes, te gaan leven naar onze routines, dan ben ik weer terug bij “Unmute- us”, we hebben de kunst, het Theater, muziek etc nodig om ons te inspireren, om ons wakker te houden, om te verbinden, om onze passies nieuw vuur in te blazen. Laten we ze opzoeken , bezoeken , genieten, ik ga volgende week naar de voorstelling “Eindland” van theatergroep ECHO ism Hoogte80 , laten we hopen dat het geen eind wordt voor ons, Waar ga jij deze maand nog naar toe?????
De zomervakantie is voor mij alweer een week geleden gestart. Alhoewel ik me wel toe voelde aan vakantie kon ik deze week nog niet echt relaxen. Ik had een strak schema gemaakt maar heb me er gelukkig niet al te strak aan gehouden.
Slaapkamer aanpakken
De slaapkamer aanpakken was mijn plan, zondag leeg maken, maandag schoonmaken, dinsdag afplakken en plafond schilderen en dinsdag de muren. Nou ben ik niet zo’n klusser en het werk viel me ook vies tegen vooral het voorbereiden, de eerste laag was nog niet dekkend, dus moest nog een keer, en de gaten die ik wel netjes gevuld had heb ik niet afgeschuurd dus het resultaat is niet optimaal maar de kleuren zijn wel heel mooi, het plafond is zacht blauw en de muren honing geel.
Nu wil ik niet alles terugzetten maar de kamer vrij leeg houden dus ik moet opruimen! De nieuwe gordijnen die ik gemaakt heb staan prachtig donker petrol met witte vogels, nu nog nieuw beddengoed, dat is ook al + 25 jaar oud, ik speur het internet af maar wat ik mooi vindt is niet te betalen, herkenbaar?
Overstroming
Terwijl ik zo met mijn kamer bezig ben zijn er plotseling in het zuiden van het land en niet ver over de grens in Duitsland mensen die door de vreselijk overstroming helemaal geen huis meer hebben of alleen nog een huis met een enorme ravage. Ik besef me weer hoe relatief alles is, hoezeer je je zegeningen moet tellen. Ik app en bel vrienden uit de getroffen gebieden, of zij die familie en vrienden daar hebben en hoor de verhalen. De realisatie van wat er echt is gebeurd en de trauma’s die volgen gaan hun sporen nalaten.
Helpen
Ik ben op dit moment het boek aan het lezen van Rutger Bregman, “De Meeste Mensen Deugen”, wat hij o.a. beschrijft is dat mensen in een rampsituatie over het algemeen helemaal geen beesten worden zoals de media vaak suggereert maar juist de medemens helpt, zelfs als het hen zelf in gevaar brengt. De vele berichten op FB en de aanbiedingen van hulp op allerlei wijze illustreert dit.
Toeval?
Het toeval (?) wil dat wij vandaag op vakantie zouden gaan naar Limburg, ik ben benieuwd naar het Geuldal, ik ben nog nooit in Maastricht geweest en er zijn daar veel mooie natuurkampeerterreinen. Ik weet niet precies wat we nu gaan doen, de vertrekdatum hebben we i.i.g. een beetje uitgesteld en de rest van Nederland is ook mooi, over de grens zal het niet gaan dit jaar vanwege toenemende Coronabesmettingen en mijn vriend heeft geen vaccinaties maar de zon schijnt weer vandaag en ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb lieve kinderen en vrienden en ik heb de planning voor Naailes Enschede voor Augustus alweer gemaakt. Het leven gaat door, maar het is ook goed om af en toe stil te staan…………..
Roaring twenties begon ik dit jaar mee…..nou roerend zijn ze
zeker tot nu toe!
De afgelopen week voelde als een maand voor mij, onzekerheden voerden de boventoon, geef ik wel of geen les, hoe ga ik hiermee om, ben ik bang? Ik geloof het niet, de kostuums klaar maar voorlopig geen première, allebei zelfstandig ondernemer hoe lang gaan we dit overleven zonder failliet te gaan……
Yogakamer
Maar ook gewoon de dagelijkse dingen, als je opeens tijd hebt wat ga je dan doen, ik heb gemerkt dat ik de dagelijkse routine enorm mis. En het contact met de cursisten. Dat eerste zat er al een beetje aan te komen doordat ik sinds 13 maart geen stagiaires meer heb en mijn opdracht klaar was, dus als er geen les is zit er hier niemand op mij te wachten.
Knieblessure
In deze situatie kwam
het even dubbel op, uiteindelijk heb ik veel gewandeld, te hard in de tuin
gewerkt zodat ik nu een knieblessure heb en eindelijk mijn yoga kamer
functioneel gemaakt. Doordat de laatste puber naar het andere huis is verhuisd
( we hebben twee huurhuizen naast elkaar) hebben we dus, heel luxe, een hele bovenverdieping voor ons zelf!
Slaapkamer, kledingkamer ,badkamer en yogakamer.
Ik blijf zo veel mogelijk binnen en gelukkig heb ik nog 3 zoons thuis en 1
vlakbij in een instelling, met hem ga ik ook vaak wandelen, ’s ochtends vroeg,
de vijfde is even in afzondering bij een mattie waar ze heel veel muziek aan
het maken zijn, wel in in Enschede dus mijn
tribe is aardig gecentreerd.
Tribe
Ik denk dat we met z’n allen wel de week nodig gehad hebben om de ernst van de situatie bij ons door te laten dringen. De jongste vond het nog lang nodig om met z’n vrienden te chillen maar daar hebben we sinds het weekend ook echt een stokje voor gestoken.
Ik heb afgelopen weekend het atelier eens flink uitgemest, de kluis is weer begaanbaar en ik heb een auto vol die ik naar de lompenboer kan brengen.
Mondkapjes
Wat nu? Ik zet in ieder geval een link op de website / in dit bericht met een online instructie van Esther hoe je zelf mondkapjes kunt maken. Als je nog vragen hebt daarover of over thuisprojecten waar je mee bezig bent kun je me altijd appen of facetimen oid
Ik ben geen held in het online gebeuren maar zodra het weer mogelijk is herneem ik de lessen en zal ik ook zeker een tandje bijzetten om zoveel mogelijk de gemiste lessen te compenseren hoewel dat natuurlijk niet voor alle lessen mogelijk is.
Veel sterkte
Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen en ik hoop
dat iedereen er zonder kleerscheuren vanaf komt en anders kan ik misschien nog
wel wat scheuren repareren 😉
