Vakantie mijmeringen

Op een regelmatige basis bloggen is best lastig als er niet een stok achter de deur is. lk heb geprobeerd een herinnering in mijn agenda te zetten, me van alles voorgenomen maar dit is het resultaat, de laatste was van 12 maart …… .

Afstand nemen

Hier zit ik boven op een berg in de Ardeche bedenkend wat ik het komende seizoen met mijn bedrijf aan moet. De huur-en energie prijzen stijgen de pan uit en ik kan onmogelijk mijn prijzen met zo’n vaart mee laten stijgen.
lk heb wat nieuwe ideetjes om ook nog meer in te springen op de verduurzaming van kleding en ik ben druk aan het rondkijken naar een andere behuizing voor mijn atelier.
Afstand nemen is wat dat betreft goed, ik weet nog dat ik dat vorige zomer, toen we niet op vakantie gingen, ook had. De belasting van al het materiele, de behoefte om “lichter” door het leven te gaan. Dat brengt dit jaargetijde natuurlijk ook met zich mee.

Grote Sale in September

Maar ook vragen als; wat nou als ik het eens over een andere boeg gooi, word ik daar gelukkig van, hoe weet je hoe iets voor je zal zijn. Als je een baan hebt is dat in wezen duidelijker omlijnd, maar met een eigen bedrijf moet je jezelf soms ook opnieuw uitvinden.
Zo doorgaan gaat iig niet dus ook dit jaar zal ik in september een grote sale organiseren. Om langzamerhand naar een kleiner en vooral goedkoper atelier te kunnen en daarmee ook een stukje vrijheid voor mezelf te creëren.

Unmute-us

Er op uit.

Ik zie vanaf mijn bank, onder mijn dekentje, de beelden van de demonstraties voorbijkomen op Facebook. Ik had daar ook moeten staan naast mijn collega’s , wat is het lang geleden dat ik gedemonstreerd heb. Ik had les moeten geven en moeten zingen.  Ik had bij mijn moeder moeten zijn, zij is vrijdag 94 jaar geworden en alhoewel zij het allemaal maar een hoop gedoe vindt wilde ik er voor haar toch een (klein) feestje van maken. Ik had bij mijn zoon moeten zijn, hij trad zaterdag eindelijk weer op in Leeuwarden, ik had me er zo op verheugd hem weer op een podium te zien. Sowieso er op uit met de bus met daarin een kast en een elektrische piano voor hem alles gedoneerd door lieve luiden…….maar ik ben hier op mijn bank, ik heb de griep.

Geen Corona.

Het is lang geleden dat ik gedwongen een pas op de plaats moest doen, het is geen Corona daar ben ik dan wel blij om maar het duurt me veel te lang. Gisteren toch maar even naar het atelier gefietst om mijn laptop op te halen dan kan ik in ieder geval nog iets doen. Hoewel ik, met behulp van wat paracetamols, al een boek uit heb en elke dag mijn Spaans heb geoefend, foto’s heb geordend, tv heb gekeken.

Het sluimert, mijn hoofd voelt vol met watten, de druk loopt op als alles verstopt. Toch is het, als je je er aan toe kan geven en je realiseert dat de wereld niet vergaat als je er een paar dagen niet bent, een prettig gevoel. Een bubbel, tijd om dingen te overdenken, nieuwe plannen te maken, een soort reset. Als de kinderen vroeger ziek waren, dat was niet vaak, had ik ook altijd het idee dat ze na de ziekte een sprong in hun ontwikkeling hadden gemaakt, wellicht is dat voor volwassenen net zo. Daar hoop ik dan maar op!

Nieuwe fiets.

Ik heb wel goed getimed trouwens want vanaf 9 augustus, toen ik weer begon na de vakantie, tot vorige week, was ik heel druk met opdrachten. Maar alles waar tijdsdruk op zat is af. Daarna een superfeest gehad, veel gedanst en veel wijn gedronken, toen zondag een fietstocht gemaakt om mijn “nieuwe” fiets uit te proberen. Waarschijnlijk was mijn weerstand toen net ff te laag geworden…..

Mijn fiets waarmee ik naar mijn zusje ga fietsen.

Die nieuwe fiets is een onderdeel van een nieuw avontuur. Ik heb een zusje in Zuid-Frankrijk dat ik al veel te lang niet gezien heb. Ik heb een auto die niet meer door de keuring komt. Ik wil niet meer vliegen. Ik heb zin in een avontuur dat best buiten mijn comfortzone ligt. Dus ik ben voornemens om  de maand mei 2022 vrij te nemen, van de baas, en naar mijn zusje te fietsen. Gedeeltelijk met de trein, dat wel, maar in principe alleen, wat ook zeker een uitdaging is voor mij. Na mijn Valencia avontuur, zie eerdere blogs, stond ik niet heel hard te springen om weer alleen weg te gaan. Dit keer dus ook geen stad, geen inwoning, geen hete zomer……..maar buiten met mijn tentje op mijn eigen tempo in de frisse meimaand. Tot zover het plan, ik denk dat ik 75 % zin in het plan heb en 25%  (vooral ’s avonds  of als ik moe ben) geen zin. Of zin is niet het goede woord, ik krijg twijfels, kan ik het wel, ga ik het wel leuk vinden etc. maar ja, er is maar één manier om daar achter te komen…..jawel, het gewoon doen!

https://www.instagram.com/ikganaarmijnzusjefietsen/

Instagram.

Ik heb mijn vorige stagiaire in principe bereid gevonden om een aantal lessen van mij over te nemen. De uitwerking daarvan krijgen jullie natuurlijk ruim op tijd te horen maar ik was blij te horen dat de reacties tot nu toe positief waren. Ik heb een Instagram account aangemaakt  “ikganaarmijnzusjefietsen” waar ik iig de voorbereidingen op ga bijhouden, dat maakt allemaal deel uit van de voorpret natuurlijk. Tips en tricks wil ik natuurlijk ook graag ontvangen, ik heb er al wat gekregen van een koorlid die die route ook gedeeltelijk gefietst heeft en van mijn enige mannelijke cursist die, samen met zijn vrouw, fervent fietser is.

Waar ga jij deze maand nog naar toe?????

Dat poster, “When is the last time you did something fort he first time”, ik geloof dat ik het al eens eerder aangehaald heb, blijft mij inspireren. Als mens zijn wij toch geneigd te gaan hangen in onze gewoontes, te gaan leven naar onze routines, dan ben ik weer terug bij “Unmute- us”, we hebben de kunst, het Theater, muziek etc nodig om ons te inspireren, om ons wakker te houden, om te verbinden,  om onze passies nieuw vuur in te blazen. Laten we ze opzoeken , bezoeken , genieten, ik ga volgende week naar de voorstelling “Eindland” van theatergroep ECHO  ism Hoogte80 , laten we hopen dat het geen eind wordt voor ons, Waar ga jij deze maand nog naar toe?????

Lieve Groetjes Reina.

Stof tot nadenken

door Reina de Vries

Voorliefde

Vanaf mijn vroegste jeugd heb ik een voorliefde gehad voor stoffen. Hoe ze voelen, de kleuren, structuren, hoe ze vallen in mooie plooien of juist niet.
In de loop der jaren heb ik heel wat stoffen verzameld en heb ik, net als Esther trouwens, ervan gedroomd om zo’n mooie stoffenwinkel te hebben.
Nu heb ik stoffen te over, een hele wand vol en redelijk goed gesorteerd, op kleur of soort. Ik kan er ook steeds beter afstand van doen, als mijn cursisten vroeger wat wilden kopen had ik het gevoel dat ik afstand moest doen van een goede vriend, hoe langer ik het in mijn bezit had hoe moeilijker het afscheid was. Klinkt wat overtrokken natuurlijk maar het was echt lastig, alsof ik wat ontleende aan het bezit, een stukje persoonlijkheid.  Zo ook met kleding, oude stukken, wel of niet zelf gedragen, ik kon er wel een grote zaak mee vullen.


verzameling stofjes La r

De laatste tijd gaat het beter, als ik nu naar mijn bezit kijk zie ik meer last dan lust, nou is het niet zo dat ik alles weg doe maar ik ben best rigoureus aan het opruimen.  Met het verhuizen eind 2017 van 122 vierkante meter naar 80 was het al een must en ik denk dat het zich vanaf daar langzaam heeft voortgezet. Dat neemt niet weg dat ik nog af en toe stof koop, de stoffenwinkel is voor mij als de snoepwinkel voor een kind, ik zie altijd wel iets wat ik absoluut moet hebben….

De markt

Afgelopen zaterdag was ik  op de markt. Mijn vriend wilde bij de HEMA een joggingbroek kopen en ik opperde meteen om er één voor hem te maken. Dat zit veel beter, dan kan je goeie stof kiezen etc.. genoeg redenen om even bij “The Sewer” langs te gaan. De eigenaresse is  uit nood naar mooie stoffen voor zichzelf een handel in stoffen begonnen en staat hiermee op de markt.  Mooie stoffen, kleuren en dessins en bovendien een hele aardige vrouw die je goed advies kan geven over haar handel. Dat vind ik ook minstens zo belangrijk!
De keus viel op een mooie okergele joggingstof, mijn vriend zag direct meer stoffen die daar perfect bij zouden passen maar we hebben ons ingehouden, eerst maar eens de broek maken.

Snuffelen

Nu ons fijne atelier steeds meer gestructureerd wordt komt de lap in de bak projecten, dan kan ik m makkelijk vinden als ik er aan wil beginnen. Dat is namelijk het probleem met veel hebben, als je het nodig hebt kan je het meestal niet vinden .
Nu nog wat tijd vinden en dan kan ik misschien weer wat kopen…….maar eerst  wat stoffen verkopen! Dus de volgende keer dat je langs komt; snuffel gerust eens door de ruime collectie, er zit vast iets voor je bij!