Weer thuis

Je verheugt je er op, je spaart ervoor, je hebt een berg verwachtingen en dan…… valt het in duigen.

Het gebeurde ons toen we onze lang gekoesterde vakantie waren begonnen in Zweden, na 4 dagen begaf de koppeling van onze bus het en binnen een week waren we weer thuis.
Wat een tijd had moeten worden van voor het eerst met z’n tweeën drie weken weg, wild kamperen, kanoën, romantisch bij een vuurtje zitten en wandelen werd een 4-daagse tocht langs de kust, verplicht op een camping en voortijdig naar huis.

Hoe ga je daar mee om? Ik ben een positief mens en probeer altijd de relativiteit van dingen te zien, we leven nog en er komt wel weer een andere vakantie, maar zo na een week of twee begint de zure appel een beetje door te dringen en vind ik de succes verhalen van anderen op facebook niet goed meer te verteren. Ik kan slecht op gang komen, mijn hart verlangt naar stille meren.

We zijn maar weer aan het werk gegaan, ik heb de bank bekleed met een prachtige Gobelin stof, gordijnen gemaakt voor een vriend en de tuin maar weer onderhanden genomen.

De opruimwoede die meestal na een vakantie komt, omdat je je realiseert dat je al die materie eigenlijk helemaal niet nodig hebt, kwam ook, ondanks de duur van de afwezigheid.
Ik ben verwoed bezig me te verlossen van 35 jaar verzamelen, de verzameling is al danig gekrompen na de verhuizing van mijn atelier eind 2017 maar nog steeds vult het de grootste kamer in het huis met gemak en die kamer zou heel geschikt zijn voor mijn jongste zoon, dus weg met dat spul!!

Helder zou je denken, maar ja……de financiële waarde……om over de emotionele nog maar niet te praten. Ik begon met stukken te fotograferen en op Marktplaats te zetten maar realiseerde me al snel dat het een dagtaak zou worden op deze manier en dat was nou juist niet de bedoeling!
Verlossing wilde ik!
Dus de grote stap genomen en een oproep op FB geplaatst, dat leek een groot succes, het werd volop gedeeld en mensen en verenigingen werden in het bericht getagd. Verschillende verkopen volgden maar het is nog niet te zien dat er wat weg is.
Een vereniging was geïnteresseerd in de hele partij maar helaas was er uiteindelijk geen budget.

De verwachtingen speelden me weer parten, met het geld zou ik een vakantie in december kunnen bekostigen, de ruimte zou rust in mijn hoofd brengen. Okay weggeven dan maar? Dat kan altijd nog maar de tijd dringt, een nieuwe kamer voordat de nieuwe opleiding begint voor de jongste is toch ook veel waard.

Er komt vanmiddag weer iemand kijken, en op Marktplaats is ook nog wat beweging, ik aanvaard vooralsnog maar even de traagheid der dingen.

Volgende week beginnen de lessen weer, een ander ritme voor mij, zo zonder Esther, en nieuwe opdrachten in het verschiet, ik hoop nog op verlossing